Asıl önemli olan birinin nasıl doğduğu değil, nasıl büyüdüğüdür.
Asıl önemli olan, iki insanın birbirini bulması bu kadar zor olan şu dünyada, bu az bulunan mutluluğa ulaşmaktı.
Hayatta yalnız kalmanın temel olduğunu hala kabul edemiyor musunuz? Bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. İnsanlar ancak belli bir süreye kadar birbirlerine yaklaşabilirler, kalan tarafını uydururlar ve günün birinde hatalarını anlayınca, umutsuzluklarından her şeyi bırakıp kaçarlar. Oysa önemli olanla yetinseler, hayallerindekini gerçek zannetmekten
vazgeçseler bu böyle olmaz. Herkes doğal olanı kabul eder, ortada ne hayal kırıklığı, ne küskünlük kalır. Bu halimizle hepimiz acınmaya layığız ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha güçlü olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur.
Bir dostun varlığı güzel bir şeydir fakat bir dosta ihtiyaç duymadan yaşayabilmektir önemli olan.
Yalnızlığa dayanmanın en önemli şartı, her şeye karşı hazırlıklı bulunmaktır.