Erdemsiz felsefe, felsefesiz erdem olmaz.
Çok yaşaman kaderle ilgili bir iştir, dolu bir yaşam sürmen, ruhunla ilgilidir!
Mutluluk üç şeye dayanır; iradeniz, karşılaştığınız olaylarla ilgili fikirleriniz, bu olayları işleme biçiminiz.
Yaşadığımız bugünü de ölümle ortaklaşa yaşıyoruz ve aslında biz ölümden değil ölüm fikrinden korkuyoruz.
Biz yalnız para ödediğimiz şeyleri satın aldık sanıyoruz, karşılığında kendimizden ve özümüzden verdiğimiz şeylere bedava diyoruz.
Yaptığın işler şerefliyse, varsın herkes bilsin ne çıkar? Yok, yüz kızartıcı iseler, kimse bilmemiş neye yarar, mademki sen biliyorsun! Bu tanığı hor görüyorsan, yazık sana!
Mutlu olmak bir karardır; eğer mutsuz olmaya ve üzüntülü, acılı olmaya karar verdiysek kendimiz dışında kimse bu fikrimizi değiştiremez. Çoğu zaman yaşadıklarımızdan değil, yaşayacağımızı düşündüklerimizden dolayı acı çekiyor ve mutsuz oluyoruz.
"Yaşamda size bir şey mi sunuldu ? ( İş, zenginlik, güç, kariyer, eş...) Elinizi uzatın ve ölçülü bir miktar alın. Yanınızdan mi geçti? Onu durdurmayın. Henüz gelmedi mi ? Ona doğru bir arzu hissetmeyin, o size ulaşana kadar bekleyin. Böyle olmadığı zamanlarda da önünüze konan şey kadar alın, hatta onları bile bırakabilir durumda olun." - Epiktetos
Özgür olmak isteyen bir kişi, hiçbir şey istememelidir, başkalarına bağlı olan hiçbir şeyi arzu etmemelidir, yoksa kesinlikle bir köle olacaktır.
İnsanı, iç sıkıntısı ve anlam boşluğuyla perdelenmiş gerçek varlığını ortaya çıkartma cesaretine sevk eden aşktır felsefe. Kendinle ve diğerleriyle yaşamaya alışmaktır felsefe.
“İnsanın başına gelen, insana ait olandır.” ve “Bir kişinin başına gelen herkesin başına gelebilir!” fikirleri bizi dengede tutar.
Hiçbir erdem gizli kalmaz, gizli kalmaktan da zarar görmez. Gün gelir gömülmüş ve çağın kötü niyeti yüzünden ezilmiş erdem tanıtır kendini dünyaya. Erdem dürüst, doğru akıldan başka bir şey değildir.
"Hiç kimsenin başına katlanamayacağı bir şey gelmez." - Marcus Aurelius
"Kitap okurken "uyuklamanın" en büyük sebeplerinden birisi okurken amacın olmamasıdır."
Yaşam ve ölüm, zevk ve acı; bunlar iyi insanın da kötü insanın da başına gelir. Bizi ne daha iyi ne daha kötü yaparlar. Böylece ne iyidirler, ne de kötüdürler...
Amaçsız yaşam kişide yönsüzlük yaratır, yönsüzlük boşluk yaratır ve boşluk da çöküntü (depresyon)... Kişinin kendi içine batmasına sebep olan ve girdap oluşturan bu amaçsızlıktır.
Ölümün peşimizde olduğunu sanıyoruz. Oysa o hem önümüzdeydi hem de peşimizde olacak. Bizden önce olan her şey ölümdür.
İnsanın en büyük gücü, kendi özünde geliştirip karakterinin bir parçası yaptığı erdemlerdir.
Ruhun aklını kullanamama durumuyla ilişkilendirildiğinde; akılsız acı “bunalım”, zahmetli acı “çile”, zarar verici acı “öfke”, karanlık ve kendine yönelmiş acı “depresyon “ adını alır.
Ne zaman biri seni kırar ya da kızdırırsa bil ki seni kızdıran O adam değil senin inancındır..
