Canımla satın aldım derdini, sesim çıkmadı
Görmedim hiç dermânını, sesim çıkmadı.
Derdine olan saygımdan, inlemedim asla
Dudağımı ısırdım usulca, sesim çıkmadı.
Şâhittir gözyaşım, âhım da tanıktır.
Kendi içimde uzaklaştım bütün insanlardan bu gece
Ortaya çıktım, kayboldum kendi içimde bu gece
Ağzıma kadar doluyum mestlikle, başıma kadar doluyum varlıkla
Dalgalar denizi oldum kendi içimde bu gece
Ne zaman senin çehrenle aydınlanacak gözüm, ne zaman?
En azından biraz kendine benze sen
Çünkü bu dünyada hiç kimse kendisi değildir.
kendi gizli yarımın gölgesiyim ben
kendi şaşkınlığımın bin aynalı görüntüsüyüm.
Bir anlığına kendi gönlümün konuğu olmaya geldim,
Âniden mateme döndü bayram gecesi, neden?
özgürüm bütün dünyadan
mahpusum kendi içimde.
Şiirden, istiâreden, teşbihten üstünsün sen
Senden başka kimseyle tartmadım seni
Kendi içime bakınca seni daha iyi tanıyorum.
Yıllar yılı öldüm ben
Bir an hayatta kalmak için.
Ölebilir misin sen de
Bir an,
Zerre kadar,
Benim gibi?
Yanmayayım diye
Yakmayayım diye
Havasızlıktan sönmesin diye...
Peki, nasıl
Devamlı
Söndürmeden muhâfaza edeceim
Yıllar boyu, bu ateş parçasını
Avucumun içinde?
Var olduğumu hissedebilmek için!
Ayaklandım
Kırk yıllık uykumdan
Kaybolmuştum
Bulundum yeniden.
Sokak sokak ,mahalle mahalle seni aradım
Kapının tokmağının yerine başımı vurdum
Bir an senin bakışın yeter ki gönlüm
Ebediyeti o anla değişsin
Allah’la sorgu sual hataysa eğer,öyleyse niçin
Niçin sorgu ve sual var kıyamet günü?
Söylediğim her cümlenin sonunda,niçin
Pusuya oturmuşsun ey soru işareti?
Tıpkı aşk gibi temiz olan bu hava
Düğümlenince hevesle, artık kendisi değildir.
Sensiz bir soluk alsam, her solukta binlerce gam vardır!
Mert olsaydı dert,yüz yüze savaşır gönülle
Öyleyse neden sırtından hançer vurup namert oldu?
Başı eğik,sessiz,elsiz,ayaksız gidiyordu gönül
Bir an senin yüzünü gördü,bütün dikkati dağıldı
Bir yaş gibi yere düştü göğün gözünden
Şu olay gerçekleşti aniden:Çift ,tek oldu
Bir ömür görmedim gönlümü sâkin
Her an yüz hâdiseye gebeydi sanki
Göz açıncaya kadar geçti görme fırsatı
Bir valiz toplamaktı yolculuğun hepsi
Sen ey ben ,ey kanadı bağlı kartalım
Gerçi yol senin için ileriye ve geriye değildir
En azından biraz kendine benze sen
Çünkü bu dünyada hiç kimse kendisi değildir
Bizim bütün derdimiz bizzat kendimizdir
Bitti,hepsi bu kadar: Kendisi değildir
