Yaşıyorsunuz, aman ne büyük şey! Huyunuzu değiştirmeye kalkmayın sakın...
Bir çocuğun gözleri bütün dünyayı yansıtır.
Uyanıp sabahın kokusunu içine çekersiniz, ardından da “ Hayat hâlâ yaşamaya değer,” diye düşünürsünüz.
Belki safsata yapmak ve hikâye yazmak da, insanın dünyanın anlaşılmazlığını hüzünle kucaklamasıdır.
“Korkuya çare bulmaktan kolay ne var, çare şehrin semalarında parlayan soğuk yıldızda”
Yaşıyorsunuz, aman ne büyük şey! Huyunuzu değiştirmeye kalkmayın sakın..
Bu yalan dünya kanlı bir hikâyeden ibaret, hepimiz hem katil hem kahramanız.
Bu dünyaya akıl erdirmek zor, insanlar çok kötü.
Tek dileğim, gökyüzüne sadık bir köle gibi gözü kapalı itaat eden bu rüzgârın beni de alıp götürmesiydi.
Uyurken özgürüzdür, hatta uyanıkken olduğumuzdan daha da özgür…
Dünyanın temeli akıtılan kan ve batıl inançlardır. Yiyecek, aşk ve iktidar için öldüren tek yaratık insan değildir, bunu şu ya da bu şekilde ormandaki hayvanlar da yapar; lakin inanç uğruna öldüren tek yaratık odur.
Kendi evindeyken dünyayı, yolculukta ise kendini tanırsın...
Dünya bence çok çürük, korkutucu ve acımasız... Korkunç yaradılışını ve ilkel dönemlerden kalma zehirli dişlerini ortaya çıkarması için hafifçe silkelemek yetiyor.
Bir de nedenini çıkaramadığınız hüzün anları vardır, nedenleri bazı giysilerin, kokuların içinde saklıdır.
“Dünyanın temeli, akıtılan kan ve batıl inançlardır. Yiyecek, aşk ve iktidar için öldüren tek yaratık insan değildir, bunu şu ya da bu şekilde ormandaki hayvanlar da yapar ; lâkin inanç uğruna öldüren tek yaratık odur.”
dünyanın çok katmanlı olarak yaratıldığını ve herkesin kolayca her düzeye, her zemine ulaşmasının gerçekçi olmadığını zamanla sen de keşfedeceksin.
Sığınma kampında kalan herkesin iki hikâyesi vardır; biri gerçek olan, öteki ise kayıtlar için anlatılandır.
bir çocuğun gözleri bütün dünyayı yansıtır, öyle değil mi? Hattâ pazarda kesilen bir tavuğun kanı bile öyle.
