Başta dönüp koşan nice bilgiler, nice hünerler vardır ki, insan onunla baş olmak isterse, baş elden gider. Başının gitmesini istemiyorsan ayak ol.
Sorun şu ki, insanlar daima kendileri için en kötüsünü seçmek gibi bir huya sahipler.
Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Fakat dünya insan olmayan insanlarla doludur...
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Toplumsal ve bireysel hak ve özgürlüklerden daha da önemlisi, insan aklının özgürleşmesidir; aksi takdirde, diğerleri taşınması zor bir yük halini alır.
Erdemli insan ilkelerine bir kez ihanet ederse, artık kendisi ile yüzleşmekten korkmaya başlar.
Ahlakın zayıfladığı yerde, insan onuru önemini yitirir.
Boş inanç, insan aklının talihsizliğidir!
