Onu yabancı ve başka bir insan olarak düşünmüyor, kendinin bir parçası; kolu, gözü ve yüreği olarak hayal ediyordu.
Bitmez geçmez dediği nice günü akşam etti. Her sabah tükendi her akşam yenilendi. Alışkanlık insanın mizacı. Âdem, gözü karanlığa alışır gibi dünyaya da alıştı.
"Bitmez geçmez dediği nice günü akşam etti. Her sabah tükendi her akşam yenilendi. Alışkanlık insanın mizacı.
Âdem, gözü karanlığa alışır gibi dünyaya da alıştı."
Trabzon, Ankara, Konya, Afyon, Kütahya, Bursa, Maraş, Sivas , Ordu , Kırşehir ve kısaca :
Yüzü gözü un içinde Anadolu'nun
Neyi söylemek sözden geride?
Geceleri böyle eksi imgelerle
böyle ağlatı başlığı
karanlık böyle, tersi çardağın!
Neyi söylemek sözden geride?
Sevgileri böyle duruk ellerle
böyle görünür yüzeyel
tekrarlı böyle, gölü acının!
Neyi söylemek sözden geride?
Yıldızları böyle gedik payları
böyle
göğün gözü tuhaf
ayla böyle, ruhu örtünün!
Neyi söylemek sözden geride?
Sevinçleri böyle yarım sunaktan
böyle söylenir doğuşu güzel
akçıl böyle, sesi aşkın!
Neyi söylemek sözden geride?
Geçmişi mi böyle giz sanrıdan
böyle bilinir kargışı tende
Her böyle anlatılmaz...