Sıralı bağlamlar, beni ,bugünkü hayatımı deneyimlerimi ve belleğimi,ilk deneyimimle bir arada tutar. Işte çocuklukta da hal böyledir.
Dünyada, bir çocuğun büyüyüp gelişmesini seyredebilmekten daha mutluluk verici hiçbir şey olamaz.
Felsefe, çocuğun karmaşık sorularına yetişkince yanıtlar arama çabasıdır...
Kristin bes yasindaydi. Bağırdı
Harflerimiz olduğu için çok memnunum.
-Neden?
Çünkü eğer harfler olmasaydı, sesler olmazdı.
Sesler olmasaydı kelimeler olmazdı. Kelimeler olmasa düşünemezdik... Düşünemeseydik, dünya olmazdı...
Felsefe, çocukça sorulara yetişkince yanıtlar arama çabası ....
Hayal probleminin aksine ,burada yaşamımız bir kasede kaydedilmiş ve gösterilmeyi bekliyor.
Içimizdeki sorgulayan çocuğu dışarı çıkarmaya çalışıyorum.
Ideal bir aile de çocuklar büyüdükçe aileyle aralarındaki ilişki düzenleyen kuralları uygulamaları ve kararları değerlendirebilmek için gittikçe artan bir özgürlüğe sahip olmalıdır.
"İnsanoğlunun tüm tarihini yinelemektedir çocuk."
Her seyin sadece bir hayal olmadigini nasil bilebiliriz ?
Ama gerçekten bir hayal olsaydı, onun bir hayal olup olmadığını sormazdık kendimize , öyle değil mi?
"Sıkma canını anne, sanırım bu birilerinin çizdiği bir tam daire gibi.Eğer daire çizilirken orada olsaydın, dairenin nereden başladığını bilebilirdin ama sen ancak şimdi ona baka bildiğinden, bunu bilebilmenin bir yolu yok.Tam bir daire gibi; başladığı yerle bittiği yer bitişik, nereden başladığı hiç belli etmiyor."
Aziz augustinus
Zaman dediğin nedir ki?
Bana bu soruyu soran kimse olmadıkça yanıtı bilirim. Ama soran birine anlatmaya kalkarsam , işte o zaman işler karışır.!
Çoğumuz ilk kez çocuklukta deneyimledigimiz kipleri asla kaybetmeyiz.