"Bu oda karanlık" diyordum, "bu oda yalnız bugün değil her zaman böyle karanlık... Burada kitaplarımla ben yaşarız ve bize aydınlık getirecek kimsemiz yok... Ben burada yalnızlığı bardak bardak içiyorum."
"Ben burada yalnızlığı bardak bardak içiyorum."
"Bu oda yalnız bugün değil; her zaman böyle karanlık... Burada kitaplarımla ben yaşarız ve bize aydınlık getirecek kimsemiz yok..."
“Muhakkak beni burada ona bağlayan bir şey var...”
“Kızınıza burada memurdan başka koca bulamazsınız ki... Halbuki o doktorlara, mühendislere layık...”
Benden yana bakma hiç kusûra
Ben burada yabancıyım şuûra
" Burada kitaplarımla ben yaşarız ve bize aydınlık getirecek kimsemiz yok..."
Ben burada yalnızlığı bardak bardak içiyorum...Bu sarı duvarlar, bu yıllanmış eşya seni bir daha unutamazlar. Bana her gün senden bahsedeceklerdir. Onlar da benimle beraber seni arayacaklar
İlk andan itibaren tamamıyla başka dünyaların insanları olduğumuzu anladığım halde beni burada tutan ve seni gördüğüm zaman içimi sevinçle dolduran neydi?
