riyakar ile ilgili sözler

"Azizim bu ne fedakarlık ! Ben bir insanda bu kadar iyilik bulunabileceğine inanayım mı ? Belki başka zaman inanırdım...Fakat bugün... Bugün inanmak mümkün mü ?
Bir insan bir insana kötülükten başka ne yapabilir ? Kimi kandırıyoruz ?
Bana öyle riyakar gözlerle bakmayın !
Masum tavırlar beni deli ediyor. Ben de sizin gibi masum suratlar almasını

bilirdim...
Ama bu suratın arkasında ne saklı olduğunu da biliyorum.
İnsan dedikleri mahlukun bütün çirkef taraflarını artık gördüm."

Kumarhâneye gittim, herkesin kaybettiğini gördüm
Manastıra vardığımda riyâkâr zâhidleri gördüm
Kâbe’ye gittiğimde hareme girmeme izin vermediler
Dışarıda ne yaptın ki içeride ne yapacaksın dediler

《 Fahreddîn-i Irakî 》

Zâhid: Dünyâdan yüz çeviren
Harem-i Şerif: Kâbe ve civârı

• KUMARHÂNE

Kumar,

mahbûbun yolunda başından olmak anlamına gelir. Kumarhâne ise kalp ehlinin, başlarından vazgeçenlerin ve aşk yolunda olanların bulunduğu mekândır.

“Fenâ fillah kumarhânesinde kendini tamamen kaybetmeden mutlak fânî ve kâmil olamazsın.”

Kitaplardı insana fazilet kazandıran. Kitap öğretiyordu hoş görmeyi, empati kurmayı, mütevazi olmayı. Kanaat etmeyi, sevgiyi, sevmeyi, emeğin değerini, emek verilerek sahip olunan hikmetini ve kıymetini... Mutluluğu ve nasıl mutlu olunması gerektiğini... Bunları öğrenmeyenlere mesafe koymayı... Aksini yapanların mutsuz olacağını... Aslında bundandı yalnızlığımızın

sebebi. Ve yalnızlığı sevmemizin... İnsanlardan çok kitaplara inanmamızın nedeni... Yanlışı söylese de samimiydi. Riyakar değillerdi. Kibirli ise asla... Almak değil vermekti gayeleri. Yaşamı anlatıyorlardı ve yaşadığın hayatta yaşamasını öğretiyordu. Bunun içindi kitaplara hürmetimiz, kitap meclislerine sempatimiz ve kıymet vermemiz.