kesinlik ile ilgili sözler

Biz dünyadaki etki-tepki çiftlerini izlediğimiz zaman, evrenin yapısına ilişkin metafizik kimlikte ve kesinlik içeren bir bilgi edinmiş olur muyuz? Örneğin, “eli ateşe uzatma”nın bir neden ve “elin yanması”nın sonuç olduğu nedensel bir zincir düşünelim. Benim öznel algılarım açısından bakıldığında, bu örnekteki nedenselliğin zorunlu olduğunu düşünmemizin

kökeninde ne yatmaktadır? Bunun, Hume’a göre tek bir yanıtı olabilir: Benzer etki-tepki örneklerinde aynı sonucun tekrarlandığını gözlemlemek. Gözlemlenen olgu aslında yalnızca “düzenli bir şekilde tekrarlanma”dır. Biz hiç bir zaman “zorunluluğu” gözlemlemeyiz. Ancak bu tür düzenli tekrarlar oldukça, insan zihni bu izlenimlerden hareketle bir zorunluluk ideası

türetir. Bu da, bir sonraki “etki” gerçekleştiğinde, daha önceden pek çok kez algılanan “sonuç”un zorunlu olarak ortaya çıkacağına dair bir beklentiye girmemize yol açar. Bizim dünyada var olduğunu sandığımız “zorunluluk”, aslında, zihnin alışkanlık sonucu belli bir “etki” ile belli bir “tepki”yi (veya sonucu) bağdaştırarak bir beklenti üretmesinden

başka bir şey değildir. Buna karşın, elimi ateşe bir sonraki uzatışımda yanma hissi duymamam mantıksal olarak tamamen olanaksız bir durum değildir. O hâlde, benim zihinden bağımsız varlık alanında gerçekleşen zorunlu (metafizik) bir bağıntıyı biliyor olmam olanaksızdır. Örneğin, benim bir sonraki ateşe elimi uzatma hareketinde elimin yanacağını şu an bilemem. Bu

konudaki aşırı güvenimiz, eğer Hume haklıysa, yanlış temellendirilmiş bir güvendir. Ortada bir “zorunluluk” varsa, bu gerçekliğe ait bir zorunluluk değildir. “Zorunluluk”, tekrarlamalar sonucu zihnimizde türeyen bir ideadır. Kısacası, dürüst olursak, bizim bildiğimiz zorunluluk “dışarıda” değil, “içeridedir”.

Şunu da belirtelim ki, Hz.Muhammed'in sözleri(hadisler) kapsamlı olarak derlenip yazıya geçirilmesine değin, yaklaşık bir asır boyunca şifahi olarak aktarılageldiğinden, onların subutu Kur'an gibi kesinlik taşımaz. Öte yandan Hz.Muhammed'in zihin dünyası, ahlakı ve yaşamı Kur'an kaynaklıdır. Bu bakımdan onu "canlı Kur'an" olarak nitelemek yanlış olmayacaktır. Hadisler

Hz.Peygamberin yaşamı (sünneti) değil, onun yaşamına dair kaynaklardan sadece birisidir. bundan dolayı Hz.Muhammed, başta Kur'an olmak üzere, İslam tarihi ve hadis kaynaklarından hareketle bütüncül bir bakışla değerlendirilmelidir. Bunun için en "sahih" kabul edilen hadis kitaplarında yer alsa dahi, Kur'an'ın temel prensipleriyle ve Hz.Peygamber'in genel ahlakıyla uyumlu

olmayan sözlerden (hadisler) hareketle onu itham etmek, bilgisizlikten kaynaklanmıyorsa bir art niyetin ifadesidir.

Hz.Muhammed'in sözleri(hadisler) kapsamlı olarak derlenip yazıya geçirilmesine değin, yaklaşık bir asır boyunca şifahi olarak aktarılageldiğinden, onların subutu Kur'an gibi kesinlik taşımaz. Öte yandan Hz.Muhammed'in zihin dünyası, ahlakı ve yaşamı Kur'an kaynaklıdır. Bu bakımdan onu "canlı Kur'an" olarak nitelemek yanlış olmayacaktır. Hadisler Hz.Peygamberin yaşamı

(sünneti) değil, onun yaşamına dair kaynaklardan sadece birisidir. bundan dolayı Hz.Muhammed, başta Kur'an olmak üzere, İslam tarihi ve hadis kaynaklarından hareketle bütüncül bir bakışla değerlendirilmelidir. Bunun için en "sahih" kabul edilen hadis kitaplarında yer alsa dahi, Kur'an'ın temel prensipleriyle ve Hz.Peygamber'in genel ahlakıyla uyumlu olmayan sözlerden (hadisler)

hareketle onu itham etmek, bilgisizlikten kaynaklanmıyorsa bir art niyetin ifadesidir.

Dolayısıyla genç homoseksüelin mutlak nesneyi cisimleştirerek Kadın'ı yaratması, histerik entrikadan oldukça farklıdır. Histerik entrika "Bir kadın ne ister?" sorusunun acting-out'uyla bağlantılıdır. Eğer Öteki mutlaksa soru da yoktur. Genç homoseksüel için Öteki tam olduğu halde o, Öteki'nde eksik olmayan şeyi sağlamaya yönelik bir konumdadır: Öteki'nin onun aşkına

ihtiyacı vardır. Böylece o, Öteki tam bir şekilde kalsın diye Öteki'nin eksiğini kapatacak şeyi sağlayabilir. Sapkınlıkta soru yoktur: O, durumların nasıl olduğuna dair, Öteki'nin neye ihtiyacı olduğuna dair ve Kadın'ın ne olduğuna dair kesinlik içeren bir konumdadır ve dolayısıyla bu anlamda bir entrika yoktur.

Bizim için öncelik taşıyan konu biçimler değil, işlevlerdir. Süs ve zevk, mobilyanın insanla hangi ölçüde fiilen ilişki kurduğunu, insana hangi ölçüde hizmet ettiğini göstermez; bunu yalnızca kullanım değerinden anlayabiliriz. Biçimleri kökenlerine, anlamlarına-yani insana- dek izlemek istiyoruz. Kendinde biçimler, a priori biçimler değil de, yerine getirilen hizmettir

bizim ilgimizi çeken. Yargımız ancak ilişkinin ortaya konması sayesinde kesinlik kazanır.