biçimler ile ilgili sözler

Dairesel hareketin mükemmelliğin bir nişanesi olmasının, İslam sanatında da kemâli arayışın bir ifadesi olarak tekrar ilkesini doğurduğu söylenebilir. İslam sanatında sürekli tekrar edilen formlar, sonsuzluk ve mükemmellik arayışının göstergesidir. Geometrik biçimler içinde en güzeli dairedir. Çünkü dairede hiçbir açı çemberin sürekli eşitliğini bölmez. Yine

bütün geometrik şekiller sonsuz bir potansiyele sahip olan dairenin içinde yer alabilmektedir. Daire, sonsuz sayıda motif için de en uygun geometrik biçimdir. Ayrıca fekrar kavramıyla ilişkili olarak ele alınan İslam tasavvurundaki dairesel zaman anlayışı da bu kozmolojik idrakten bağımsız değerlendirilmemelidir.

Tractatus’da, bütün dillerin, yüzeyde zorunlu ola­rak görünmeyebilen, fakat felsefi çözümlemeyle ortaya çı­karılabilecek, bir eşbiçimsel mantıksal yapı taşıdıklarını sa­vunmuştu. Dilsel biçimler arasındaki ayrılıklar, ona, mantı­ğın belirlediği tek bir tema üzerindeki yüzeysel çeşitlilikler görünmüştü. Felsefi etkinliğinin ikinci döneminin

başla­rında buna taban tabana karşıt bir görüşü benimser. Artık dilsel biçimlerdeki çeşitliliğin dilin derin yapısını ele verdi­ğini, bunun ise önceleri sandığından bambaşka bir şey ol­duğunu düşünür. Dilde ortak bir öz yoktur, ya da varsa bile bu, dilin değişik biçimleri arasındaki bağları açıklamayan «asgari» bir özdür. Bu değişik biçimler

birbirlerine, oyunlar ya da aynı aileden olan insanların yüzleri gibi daha kaypak bir yoldan bağlıdırlar.

Popülizm ilericilerin, gericilerin, demokratların, mutlakıyetçilerin, solun ve sağın elinde bir araç olmuştur. Populizmin koşullara uyabilmesinin nedeni yüreğinin boş oluşudur; popülizm bir kilit değer kümesine bağlılıktan yoksundur. Diğer ideolojiler eşitlik, özgürlük ve toplumsal adalet gibi bir dizi değere zimnen veya alenen bağlıyken , popülizmin bu tür bir

çekirdeği bulunmaz. Bu durum, nasıl olup da bu kadar farklı siyasal konumlanışların popülizmi sahiplenebildiğini açıklar. Aynı zamanda, popülizmin neden başka ideolojilere yamandığını da açıklar. Popülizmin doğal konumu, kendi yüreğindeki boşluğu dolduran başka fikirlere iliştirilen bir sıfat olmaktır. Modern çağın liberalizm, muhafazakârlık, feminizm ve

sosyalizm gibi "kapsamlı ve büyük" ideolojileri sık sık, kendilerine iliştirilen sıfatlarla sosyal liberalizm veya radikal feminizm gibi biçimler alırlar. Popülizm önüne sıfat almaktan çok, bir sıfat olup iliştirilir.

Bizim için öncelik taşıyan konu biçimler değil, işlevlerdir. Süs ve zevk, mobilyanın insanla hangi ölçüde fiilen ilişki kurduğunu, insana hangi ölçüde hizmet ettiğini göstermez; bunu yalnızca kullanım değerinden anlayabiliriz. Biçimleri kökenlerine, anlamlarına-yani insana- dek izlemek istiyoruz. Kendinde biçimler, a priori biçimler değil de, yerine getirilen hizmettir

bizim ilgimizi çeken. Yargımız ancak ilişkinin ortaya konması sayesinde kesinlik kazanır.

Bugün gelinen noktada bölgedeki mücadelelerin karşılaştığı en ciddi açmaz, çevre korumaya yönelik kazanılan davalara rağmen idarecilerin mahkeme kararlarını uygulama yükümlülüğünü yerine getirmemesi ve genel anlamda yargısal alanda edinilen kazanımların artık yeterli olmaması. Yerel aktörler bu yüzden ekoloji mücadelesinin yargı yoluyla sürece müdahale yollarına

sıkışmayacak, ÇED sürecinin dönemeçlerinin dışında “yöntem ve biçimler icat etme” gerekliliğinin altını çizmekteler.