"Beynimi beyaz bir kâğıt gibi bomboş hale getirebiliyor, ruhsuz bir et yığını gibi, hayret verici bir duygusuzluk, bir çeşit aptallık hali içinde, zamanın geçtiğini anlamadan bekliyordum."
İşte, iki gözüm, ciltlerle kitabın, saatlerce tefekkürün yapamadığı bir işi iki kirli kağıt başarır.
Akşam olur demir kapı kitlenir
Kimi kağıt oynar, kimi bitlenir
İnsanoğlu her bir derde katlanır.
Saçlarıma bir çiçek takmış olsaydım şayet
Bu sahtelikten, başımın ucunda kokuşan
Bu kağıt taçtan, daha gönül çalan olmaz mıydı?
Aramızda birileri mürekkep, birileri de kağıt gibidir.
Birilerinin siyahlığı olmasa, öbürleri dilsiz olurdu.
Birilerinin de beyazlığı olmasa, öbürleri kör olurdu.
Tırnakla etinin arasını kâğıt kesmiş başparmağını, mandalinayı soymak için ortasına soktuğundaki gibi sızlayacaktı yüreğin. Sızlayan yüreği soğutmak için dünyanın buzul çağına girmesi gerekiyordu, yoksa az gelirdi diğer buzlar.
Boş kağıt, herkes için değerlidir; kağıdın üzerine bir şey bastınız mı, kağıt değerden düşer!
Natsume Soseki'nin yüzü, ülkesinin en tanınmış çehrelerinden biridir. Yirmi yıldan beri, bin yenlik kâğıt paranın üzerinde yer alır ve Japon Bankasının arması basılı küçük dikdörtgen kâğıdın her iki yüzündeki resminin sayısız kopyası elden ele dolaşır.
