Acılarımıza bağlanıp kalmaktansa, daima mücadele etmeliyiz.
Hiç inkar etme ve benim yanlış düşündüğümü zannetme; bana olan bütün sevgin, senin üzerindeki bütün nüfuzum, bir parçacık bile seni değiştiremedi.
Analarının kanatları altına saklanan civcivlerin duyduğu emniyet (güven) ve gönül rahatlığına çok benzeyen bu kendini teslim etme hisse, Macide'nin hiç de gururunu hırpalamıyordu.
Rabbini bilen Züleyha ilk dua olarak hemen oracıkta, Rabbim, dedi, gözlerimden bu acıyı kim silecek benim? Kim yıkayacak gözlerimin içini? Kim yıkayacak acılarla dolup taşan kalbimi?
Hemen arkasından da olsun, dedi. Rabbim, her şeye razıyım. Hepsine razıyım. Yeter ki aşktan azad etme kalbimi. Yeter ki gözyaşlarımın serininde yıka içimi.
"İnkâr etme kalbin mucizesini."
İnkâr etme kalbin mucizesini, yeter ki el ver.
Beni bir gün unutacaksan bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi boş yere mağaramdan çıkarma beni alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna tedirgin etme beni bu sefer geride bir şey bırakmadım tasımı tarağımı topladım geldim neyim var neyim yoksa ortaya döktüm beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim.
.
Kayıtsızlık, bir yok etme çabasıdır. Fakat bu, yok etmeye yeltendiğimiz şeyin varlığını kesin bir biçimde kanıtlamaya yetmez.
.
.
Kalbimize aşk oku saplandı mı, gözlerimiz "bana karşı dürüst davranıp her şeyi berbat etme sakın" demeye başlar.
.
