İnsan kargaşadan düzen, anlamsızlıktan anlam yaratabilmişse, bunda düşlemenin rolü büyük olmuştur.
Devlet ülke kültürünü kollamak, yaşatmak ve yüceltmek zorundadır.
İnsanoğlunun dramıdır bu : her başarısını bir yenilgiyle ödemek zorundadır.
Kurbanları ağladıkça sırtlan gülecek.
Her av, ona bir zaferdir, aslan gülecek.
Masumlara vergidir ölümsüz yaşamak :
Vadideki burcu burcu taflan gülecek.
Bugün değil lise, hatta üniversite mezunları arasında bile yanlış'ı yalnış ; yalnız'ı yanlız diye yazanlar pek çoktur.
Bilmek, tehlikelerle dolu dünyada en vazgeçilmez silahlarımızdan biridir ; ama bilmek öldürmek oluyor bazan.
Güneş yine doğacak tepelerden,
Bu gökyüzü yine mavi kalacak,
Şarkılar yükselecek bahçelerden,
Ne çare ki, giden gitmiş olacak!
Gerek yoktur ağlayıp sızlamaya,
İzin yoktur düzeni kınamaya,
Başkaları gelecek sinemaya
Bizim için filim bitmiş olacak!
Nazar etsen yer ü gök duzah ü cennet sende
Arş ü kürsiyy ü melek sendedir elbet sende
(Bir baksan görürsün ki, yer, gök, cehennem ve cennet
sende. Arş, kürsü ve melek de elbet sende.)
“Ruh ve kafa yapımız, insanın kaderidir. Ruh ve kafa yapısı mizacıdır insanın.” (Tarık Buğra)
Gerçek çağdaşlık şimdiyle yetinemez; şimdiyi geçmişteki köklerine, gelecekteki dallarına açmaktır gerçek çağdaşlık.
“-Bir antoloji tek şiirinizi alsaydı hangisinin girmesini isterdiniz? Başka bir deyimle sizi en çok belirten şiiriniz?
-Bir ayrım yapmak, kişinin şiirlerinin arasından bir şiirini nesnel bir davranışla ayırması güç ama bu güçlüğü yenerek söyleyeyim: Öykü.” (Sabahattin Kudret Aksal)
“-Bugün için beğendiğiniz romancılarımız kimlerdir?
-Kemaller… Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Kemal Tahir. Yeniler arasında da Muzaffer Buyrukçu, Fakir Baykurt beni en çok ilgilendirenlerdir.” (Kemal Bilbaşar)
“Bir insanın hayatında şiiri anlamaması büyük bir noksandır çünkü hazların en derini ve en güzelidir. Akıllı olanlar yalnız anlamakla iktifa etmelidirler. Şiiri anlamak ve söylememek yani adını şair çıkarmamak, eğer mümkün olursa, en iyi yoldur. (Yahya Kemal Beyatlı)
“Yunus Emre’nin delisiyim. Bana öyle geliyor ki, Yunus kadar derin şair dünyaya gelmedi. Hele bu şiirleri bizden kaç asır evvel söylediğini düşününce insanın aklıma durgunluk geliyor.” (Ziya Osman Saba)
“-1955 yılının en başarılı şairleri?
-Dağlarca Necati Cumalı, Attila İlhan, Turgut Uyar, Kâmuran S. Yüce, Cemal Süreya, Sezai Karakoç, Gülten Akın.
Benim zihnimde bu yıl en çok bu şairler yer etti.” (Behçet Necatigil)
“Yazmasaydım ölecektim.” (Sait Faik Abasıyanık)
“Şiirimizin namuslu ve usta ellerde olduğuna çok memnunum. Hikâyemiz de öyle. Fakat roman ve piyes alanında aynı canlılığı gösteremediğimize çok üzülüyorum. Romanda bu işi bir aşk ve mesele olarak ele alan bir Peyami Safa var.” (Cahit Sıtkı Tarancı)
“Yahya Kemal, Nazım Hikmet, Faruk Nafiz, Orhan Seyfi, Necip Fazıl, Yaşar Nabi, bilhassa nesirde Halide Edip, Yakup Kadri, Peyami Safa sevdiklerimdir. (Vâlâ Nureddin)
“Zamanımızda dilimizi bilmek şartıyla herkesin tanımasını isteyeceğim, yani eserlerinde yarına kalacak güzellikler bulunduğuna inandığım iki kişi var: Yahya Kemal ile Nazım Hikmet.” (Nurullah Ataç)
