Elbette ki bunlar kafanın içerisinde oluyor Harry, ama bu neden gerçek olmadığı anlamına gelsin ki?
Ruhlarımız için en gerekli, en değerli olan şeyleri birbirimizde bulduktan sonra diğer ayrıntıları görmemezlikten gelmek, daha doğrusu büyük bir gerçek için küçük gerçekleri feda etmek, daha insanca ve daha insaflı olmaz mıydı?
Hayatta yalnız kalmanın temel olduğunu hala kabul edemiyor musunuz? Bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. İnsanlar ancak belli bir süreye kadar birbirlerine yaklaşabilirler, kalan tarafını uydururlar ve günün birinde hatalarını anlayınca, umutsuzluklarından her şeyi bırakıp kaçarlar. Oysa önemli olanla yetinseler, hayallerindekini gerçek zannetmekten
vazgeçseler bu böyle olmaz. Herkes doğal olanı kabul eder, ortada ne hayal kırıklığı, ne küskünlük kalır. Bu halimizle hepimiz acınmaya layığız ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha güçlü olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur.
Kadınla erkek arasındaki sevgiye gerçek ismini vermemek bir tür kendimizi aldatmaktan başka bir şey değildi.
...yangından geriye ne hasar kaldığını ancak dumanlar dağılınca anlayacaktı.
Yara sıcakken duymamıştı acıyı. Gerçek acı zamanla başlayacaktı..
Yazdıklarınıza bakıyorum da, ne kadar ince ayrıntılarla duygu ve düşüncelerinizi, kendi kadehimin hacmince yüklenmişim. Ne kadar çok yağmalamışım kelimelerinizi, cümlelerinizi. Ama siz gerçek hükümdarsınız ve Cemil Meriç haklı, gerçek hükümdarlar yağmalandıkça büyürler. O yüzden yağmalanmaya bunca kolay müsaade etmektesiniz.