Şimdiye kadar hiç böyle bir şey hissetmemiştim. Kafamın içi bomboş ve bedenimdeki bütün güç çekiliyor gibi. Sanki çoktan ölmüş gibiyim.
Yaşamak ….Umut etmektir…
Eğer işlerin gidişatını değiştirmek istiyorsan şimdi değiştir. Eninde sonunda patlayacaksan şimdi patla. Dövüşeceksen şimdi dövüş.
Kişinin son gününü nasıl yaşadığına göre ikigami bir "ölüm kağıdı" veya "yaşam kağıdı" olabilir.
Bir gün işler çığırından çıktığı zaman kimse yanında olmayacaktır.
Değer verdiğim herkes beni terk ediyor,ne kadar mutlu olsam da, sonunda hep yapayalnız kalıyorum .. Yoksa ölürken de yapayalnız mı olacağım !?
Daha hiçbir şey başaramamış, beni hatırlayacak kimse olmamış ve geriye hiçbir şey bırakmamış bir halde yok olup gideceğim. Buna rağmen son olarak yalnızca bir gün mü yaşamama izin verecekler?
İntikam alabilirsem kalbimdeki yaranın iyileşeceğine inanmıştım. Fakat şimdi bu yara daha da derinleşti. İntikam alabilirsem geçmişi unutup yeni bir hayata adım atabileceğimi sanmıştım. Ama benim için yeni bir hayat olmayacak. Bu benim son günüm.
Kendinden başka kimseye bağlı kalmadan başarıya ulaşacağından eminim. Ne kadar uzun süreceği veya kaç kez baştan başlayacağının hiçbir önemi yok. Bırak o harika tutkun hayallerine yön versin.
...Takeshi'ye
Varoluşunuz son bulduktan sonra bile,umutlarınızı yaşatmak için birine devredebiliriz…o kişi hayatını bu işe adayıp umutlarınızı gerçeğe dönüştürebilir.
Tanrı aşkına... Ben bu cehennemden ne zaman çıkabileceğim!?
Bu görev yüzünden ilk kez ağır bir suçluluk duygusu ve kalbimde derin bir sancı hissediyordum. Ve onun ölümü üzerinden yaşamın veya sevginin değerini öğrenmek istemiyordum. Çünkü yasa tam da bu şekilde amacına ulaşacaktı.
Ölüm canlılar için en büyük korkudur. Birçok bilge ölümün sonsuz huzura ve dinginliğe açılan bir kapı olduğunu anlatır. Tabi ki ölüm korkusunu ortadan kaldırmamız içgüdüsel olarak imkansızdır. Teselli için ne söylense de nafiledir. Hiçbir şey yaşamın yerini tutamaz.
Ölmek nasıl bir şey acaba? Her şey yok olup gidiyor mu? Hayallerin, umutların, geleceğin, geçmişin... Ne var ne yok hepsi yok mu oluyor?
Okul insana hayat hakkında da çok şey öğretiyir. Fakat insan büyüdükten sonra geriye dönüp baktığında onun sadece bir başlangıç olduğunu rahatlıkla fark ediyor.
Tüm vücudum hâlâ dikiş ve yara izleriyle dolu... içimdeki yaraysa asla iyileşmeyecek!
Şu an dünya üzerinde güvenliğin garanti edilebildiği herhangi bir yer yok. Fakat sevginin garanti edilebildiği bir yer varsa orası beklenmedik bir şekilde kendi evin olabilir.
İntikam alabilirsem kalbimdeki yaranın iyileşeceğine inanmıştım. Fakat şimdi daha da derinleşti.
İntikam alabilirsem geçmişi unutup yeni bir hayata adım atabileceğimi sanmıştım. Ama benim için artık yeni bir hayat olmayacak.
Bu benim son günüm.
Tanrı aşkına... Bu intikamın ne anlamı vardı ki!?
Kişinin son gününü nasıl yaşadığına göre İkigami bir 'ölüm kağıdı' veya 'yaşam kağıdı' olabilir.
İkigami: Japoncada kullanılan kanjilere göre hem yaşam hem de ölüm kağıdı anlamına gelir.
Hayat karanlıktır, ölüm de karanlıktır. O yüzden kendi başımızın çaresine bakmak zorundayız.
