Çok sordum kendime ve yanıt bulamadım,
saflığın, iyiliğin nerden geldiğini,
hala bulamıyorum ve şimdi gitmek zorundayım.
Orman ve gökyüzü gibi.
Az konuşur sevgim:
Ne de güzel kanına sokulmak.
Kendime henüz çok uzağım.
Ama ben, ben olma niyetindeyim!
Biri var kanımın derinliğinde,
çığlığı kendi yarattığı Olimpos dağları
ve yeryüzü insanları için.
Suskun gece. Suskun ev.
Ben yıldızların en sessiziyim,
kendi geceme kendi ışığımı
saçarım alev alev.
"Ruhu yok insanların,
bari duruşları olsaydı."
Ey ruh, için dışın çürük,
ne kadar yaşarsan o kadar fazla,
çünkü ne tarlada ne toz zerresi,
çünkü ne ormanda ne yaprak tanesi
gölgene gölge düşmez ağırlığıyla.
Çünkü, dedi,
yalnız topraktan gelen toprağa dönmeli.
Hiçliği bulduktan sonra güzelliği buldum
gördüm aşkın acının çıldırtıcılığını,
derin iç içeliğini arzuyla nefretin,
tüm bunların tiyatral yapmacıklığını,
Tanrı şefkatinden mahrumiyetini ellerin
Hayvan yaşar günbegün
ve yoktur memelerinde hatırlayış.
