sarmaş ile ilgili sözler

Carlo, İtalya’da Fiat otomobil fabrikasında çalışan, kendi halinde bir işçiymiş. Fransa Cumhurbaşkanı De Gaulle’ün İtalya ziyaretine kadar da kimse onu tanımazmış.

De Gaulle’ün İtalya gezi programında, Fiat fabrikaları da varmış. De Gaulle fabrikayı gezerken, birden duraklamış. Tezgahın başındaki işçi dikkatini çekmiş ve ellerini açmış: ‘Ooo

Carlo, sen burada mısın?’ Carlo cevap vermiş: ‘Vay Charles, sen misin?’ De Gaulle ile Carlo sarmaş dolaş olmuş.

Herkes şaşkın. De Gaulle dönüp anlatmış: ‘Carlo ile biz eski arkadaşız. Alman işgalinde birlikte çalıştık. Bize çok yardımı oldu.’

İtalyan protokolü, hemen durumu idare etmiş. ‘Ekselans, bu fabrikanın en iyi işçisi Sinyor

Carlo’dur. Önümüzdeki günlerde kendisine törenle bir madalya takacaklar.’ De Gaulle çok memnun olmuş. Carlo ile vedalaşıp fabrikadan ayrılmış.

Herkes Carlo’nun etrafını sarmış:

… Yahu, sen De Gaulle’ü nereden tanıyorsun?
… Söyledi ya..
… Sen daha önce niçin bize bundan söz etmedin?
… Çok mu önemli?

Aradan

birkaç ay geçmiş; olay unutulmuş. Bu defa İtalya’ya, Amerika Başkanı Nixon gelmiş. Ona da aynı fabrikayı dolaştırıyorlarmış. O da tıpkı De Gaulle gibi birden duraklamış: ‘Vay Carlo, sen burada mısın?’ Aynı sahne; sarılıp kucaklaşmışlar.

Nixon anlatmış: ‘Ben o zaman genç bir avukattım. Carlo’nun bir işi düştü; bana geldi. İlk kazandığım

dava onun davasıydı.’

İtalyanlar yine şaşkın. Nixon gidince Carlo’yu sorguya çekmişler:

… Anlat yahu, Nixon’ı nereden tanıyorsun?
… Canım, gençlik yıllarımızda Amerika’ya gitmiştim. Başıma bir iş geldi. Param yok. Genç, tecrübesiz bir avukat buldum; davayı kazandı. Sonra İtalya’ya döndüm ve fabrikaya girdim. O da Başkan olmuş.

… Yahu insan söylemez mi?
… Çok mu önemli?

Gel zaman git zaman, fabrikaya bu sefer Rus Başbakanı Kosigin gelmiş. Dolaşırken, Carlo’nun önünde durmuş: ‘Yoldaş, senin adın Carlo değil mi?’ Carlo cevap vermiş: ‘Evet Aleksi.’ Yine sarmaş dolaş.

Kosigin gidince, Carlo açıklama yapmak zorunda kalmış:

..: Gençliğimizde biraz

komünistlik yaptık. Bunu da o zaman tanıdım.
… İnsan söylemez mi?
… Çok mu önemli? Ben öyle çok adam tanırım.

Fabrika müdürü kızmış:

… Yani şimdi, neredeyse Papa’yı da tanıdığını, arkadaşın olduğunu söyleyeceksin.
… Ooo, çok iyi arkadaşımdır.
… Uydurma.
… Tecrübesi bedava.

Müdür daha da

sinirlenmiş: ‘Tamam, o halde Pazar günü Vatikan’a gidelim. Bakalım Papa seni tanıyacak mı?’ Carlo gayet sakin cevap vermiş: ‘Olur, gideriz.’

Pazar günü gelmiş. Müdür, muavini ve Carlo Vatikan’a gitmiş. Carlo izin isteyip Vatikan’ın kapısına gitmiş. Nöbetçilerle bir şeyler konuşmuş. Kapı açılmış; içeri dalmış.

Müdür, muavinine

dönmüş:

… Yoksa Papa’yı da mı tanıyor?
… Kim bilir? Bakalım, göreceğiz.

Biraz sonra meydandaki kalabalık dalgalanmış. Herkes Papa’yı görmek için hareketlenirken, balkonun kapısı açılmış ve Papa yanında Carlo ile görünmüş. Müdür muavinine, muavin müdüre bakarken, Carlo da gözleriyle meydandaki kalabalık arasında, müdürünü

aramış.

Papa tam duaya başlarken, Carlo kulağına eğilmiş: ‘Sen duaya devam et. Bizim müdür yerde yatıyor. Gidip ne olduğuna bakayım.’

Carlo fırlayıp meydana koşmuş. Kalabalığı yara yara müdürün yanına varmış. Bakmış adam yerde baygın; ayıltmaya çalışıyorlar. Muavine sormuş:

… Yahu ne oldu buna?
… Bayıldı.
…

Beni Papa’nın yanında görünce mi bayıldı?
… Hayır, seni Papa’nın yanında görünce bayılmadı. Arkamızdaki iki Japon sana bakıp, ‘Yahu bu bizim Carlo.. Yanındaki takkeli adam da kim?’ deyince düşüp bayıldı.

Hasan Pulur
Olaylar ve İnsanlar

Şöyle bir alıcı gözle etrafa bakanlar bir şeyi derhal görecektir. Açık veya gizli, dolaylı veya doğrudan bir biçimde, cinselliğe bulaşmamış, bulaştırılmamış hemen hiçbir şey yok. Ne reklam dünyası bunun dışında, ne de sanat. Tam tersine, edebiyat da, sinema da cinsellikle her geçen gün biraz daha sarmaş dolaş bir hale geliyor. Neredeyse 'bir bardak su, ama

cinselliksiz lütfen' diyecek haldeyiz.