Karanlık bir oturursa yüreğinin ortasına, ona yaşamak kalmazdı.
Acıydı karanlığın taşınması, taşınamayan yine de aşkın acısı olsundu.
kulak ver
duyuyor musun esişini karanlığın
ben yapayalnız, bu mutluluğu seyrediyorum
bağımlıyım kendi umutsuzluğuma
hayat, bakışlarımın
senin gözbebeklerinde
kendini paramparça ettiği
o tutuklu andır belki
ve bakışım kendisini,
aydınlığın ve karanlığın idrakiyle
karıştıracağım duygusu içindedir
kulak ver duyuyor musun esişini karanlığın
ben yapayalnız, bu mutluluğu seyrediyorum
bağımlıyım kendi umutsuzluğuma
kulak ver
duyuyor musun esişini karanlığın
Derinliklerin dibinden sana sesleniyoruz
ey Hürriyet! Bizi duy.
Karanlığın her tarafından avuçlarımızı
sana açıyoruz.
Ey Hürriyet! bizi duy...
Bu karanlık avutur beni, bu karanlık besler
Dolunay bile karanlığın esiri
Bakmayı bilirsen yıldızlar her zaman yerindedir. Karanlığın içinde ev kurmuşlar çünkü geceyi karanlık diye terk edip gündüze taşınsalardı güneşin parlaklığı yüzünden varlıklarını dahi bilemeyecektik. Eğer zor diye pes edersen sen de onlar gibi olacaksın.
Siz Mars'ın, siz Venüs'ün hakimleri,
Siz, ışığın, belki de karanlığın ruhları,
Koruyun o inancı, benim gibi:
Yarın birlikte olacağımızın hayalini!
Mayıs 1913
Aydınlığın kudreti, karanlığın kalbine düşer.
