gerçekçilik ile ilgili sözler

Tarafsız tekçiliğin görüşü şöyledir: Esas olan ne zihin ne de maddedir ve her ikisi de daha temel, tarafsız ve bazı yönlerden kualiaya çok benzeyen öğelerden oluşmuştur. Dünya veya insan beyinleri kualiayı üretmez, kualia benzeri şeyler veya olgusal nitelikler dünyayı oluşturur. "Bedenler duyumları üretmez, fakat duyum blokları (öğe blokları) bedenleri

oluşturur."42

Son zamanlarda, panpsişizm ve panprotopsişizme olduğu gibi bu görüşe karşı da ilgi yeniden artmıştır, Tarafsız tekçilik de dahil, tarafsız görüşlerin tekrar canlanmasının sebeplerinden biri, olgusal niteliklerin fiziksel olmamayı inatla sürdürmesidir, Bu inatçı özellikleı; 20. yüzyılda onları analizle bertaraf etmeye yönelik en güçlü

girişimlere bile direnmiştir, Ancak, şimdilerde tarafsız görüşlerin destekçileri, tarafsız tekçiliğin renkler sesler gibi olgusal öğelerini, fizik biliminin tanımladığı dünyadaki somut dinamik olaylar olarak yorumlama eğilimindedir. Mesela, Eric Banks "Özellikler basitçe, ister görülsün ister görülmesin,
etrafimızda daima cereyan eden olayların güçlerinin somut

dışavurumudur''aa diye yazmıştır, Bu, Locke'un temsili gerçekçilik görüşüyle neredeyse aynıdır, Locke'a göre farkında olduğumuz şey, dışımızdaki gerçek dünya değil, o dünyanın bir temsili, bir zihinsel görüntü, bir duyum veya algılamadır. Bu zihinsel görüntü, duyu veya algı, Banks'a göre beynin içindeki dinamik ve fiziksel bir olaydır.

42: Ernst

Mach, The Analysis of Sensations (Duyumların Analizi), çev. C.M.

Her ne kadar pragmacılığın kurucusu Peirce olsa da, “doğru” kavramı konusunda en ilginç pragmacı (ve, genel anlamda, gerçekçilik karşıtı) fikirleri W. James sunmuştur. Bazı yorumcuların da fark ettiği gibi, James’in doğruluğa ilişkin söyledikleri yer yer tutarsızlık göstermektedir. O yüzden, James’in görüşü bazen “kökten pragmacılık” bazen de

“ılımlı gerçekçilik” şeklinde yorumlanmıştır.

Önsöz
- Dil sorunları
- Türkçe yapısını bozan biçimsel dil oyunları
- Kötü anlatım
- Nedensel ilişkilerin kurulamaması
- Örgenin doğru kurulamaması
- Nesnelerin birliğinin kurulamaması
- Konu dışı taşmalar
- Karakter çizimindeki başarısızlık
- Toplumdan kopuk “karakterler”
- Uzamın, zamanın belirsiz, dağınık,

“keyfi” kullanımı
- Göstermeyip salt söylemekle yetinme
- Değer yönlendirmenin yaşamdan değil ölümden yana oluşu
- Psikolojik sorunlu karakterlerin, bunalımın, hiçliğin, cana kıymanın ( intiharın) öne çıkartılması
- İnsana kötü, kaba bakış
- Gerçekçilik sorunu
- İzlek yoksunluğu
- Yaşamsal etki yoksunluğu vb...

Bunlar, ödüllendirilen yazarların öykülerinde saptadığım ortak sorunlar.

Gorki başkanlığındaki Yazarlar Birliği'nin açılış kongresi (Ağustos 1934) bir tekel oluşturur ve bu tekel Stalin diktatörlüğünü (Stalin'in ölümüyle bile son bulmayan) daha da ağırlaştırır. "Gerçekliği" (Parti siyasetince tanımlanan) "devrimci gelişimi" içinde anlatmayı hedefleyen bu "yöntem" proletarya teorisyenlerine çok şey borçludur.
Bu bağlamda, devreye

giren unsurlar tutucu bir gerçekçilik (gülünç ve geçmişe özlem duyan: ne "doğalcı", ne "formalist"), "ulusal karakter" (savaşla ortaya çıkan, daha sonra
"kozmopolitizm"le karşıtlık içine düşen kavram), iyimsercilik ilkesi (her türlü temel eleştiriyi yasaklayan, hatta "iyi" ve "daha iyi" arasındaki olası "çatışma"yı tek çatışma gibi
dayatan), her şeyi

"parti hizmetine angaje olma" gibi yücelten ve özetleyen unsurlardır