Bu halimizle hepimiz acınmaya layıkız; ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkasını bu kadar zavallı görmeye hakkımız yoktur.
Bu halimizle hepimiz acınmaya layikız; ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkimiz yoktur...
“Hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hala kabul edemiyor musun? Bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. İnsanlar ancak muayyen bir hadde kadar birbirlerine sokulabilirler, üst tarafını uydururlar; ve günün birinde hatalarını anlayınca, yeislerinden her şeyi bırakıp kaçarlar. Halbuki mümkün olanla kanaat etseler, hayallerindekini hakikat zannetmekten
vazgeçseler bu böyle olmaz. Herkes tabii olanı kabul eder, ortada ne hayal sukutu, ne inkisar kalır…Bu halimizle hepimiz acınmaya layıkız; ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur…”
Hayatta yalnız kalmanın temel olduğunu hala kabul edemiyor musunuz? Bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. İnsanlar ancak belli bir süreye kadar birbirlerine yaklaşabilirler, kalan tarafını uydururlar ve günün birinde hatalarını anlayınca, umutsuzluklarından her şeyi bırakıp kaçarlar. Oysa önemli olanla yetinseler, hayallerindekini gerçek zannetmekten
vazgeçseler bu böyle olmaz. Herkes doğal olanı kabul eder, ortada ne hayal kırıklığı, ne küskünlük kalır. Bu halimizle hepimiz acınmaya layığız ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha güçlü olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur.
... Hâlbuki mümkün olana kanaat etseler, hayallerindekini hakikat zannetmekten vaçgeçseler bu böyle olmaz. Herkes tabii olanı kabul eder, ortada ne hayal sükûtu, ne kırılma kalır... Bu halimizle hepimiz acınmaya layıkız ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki ne kendimizi bu kadar büyük ne de başkalarını
bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur...
Ben elimi sana uzatırken sen elini başkasına mı verdin? Herkes kendi kalbinin içini bilir ben aşkın hatırıyla geldim sana, sen hayasızlıkla gittin.