eğri ile ilgili sözler

Bu dünyada üç türlü insan vardır:
Biri, akıl ve fikirleriyle yerinde, geleceği az çok gören ve düşünen, hiçbir anormallikleri olmayan kişilerdir..
İkincisi, yolların doğru veya eğri olduğunu binmekten uzak olan kimselerdir. Fakat bu duruma kendi istekleriyle değil, çevre etkisiyle düşmüşlerdir..
Üçüncüleri ise ne kendileri bir şeyden haberdardır ne

de yapılan ikazlara nasihatlara kulak asarlar. Sadece kendi arzularına uyar ve her şeyi bildiklerini sanırlar. Bunlar diğerlerinden daha zavallıdır..

“Annemle konuşmak, lastikli bir çarşafı katlamaya çalışmak gibiydi: Ne kadar çabalarsan çabala, top top, eğri büğrü bir şey oluyordu. Neden boşuna uğraşacaktım ki? Annem yatağıma oturdu, minicik bedeni çarşafı kıpırdatamadı bile. Birdenbire ne kadar benzediğimizi fark ettim, ikimiz de ufak tefektik ve iri kemikli değildik, ikimizin de kestane rengi kabarık bukleleri

vardı.”

Evde çıktı iki meydan savaşı,
Biri bitti, biri bitti bitecek.
Gelinle kaynana tuttu güreşi,
Biri yattı, biri yattı yatacak.

Ben de duyamadım sözün başını,
Gıcırdattı anam sıktı dişini,
Yerden kalkmayan o eğri kaşını,
Biri çattı, biri çattı çatacak.

Havayı sarınca savaş kokusu,
Başladı hanımın kuru

sıkısı.
Denizli horozu gibi ikisi,
Biri öttü, biri öttü ötecek

Aracının dayak yemek kaderi,
Ara yere saldık yine pederi,
Garibi ortada ileri, geri,
Biri itti, biri itti itecek.

Çekilmiyor bunların gayri kahiri,
Terk eylesem derim köyü, şehiri,
Gizlice yemeğe fare zehiri,
Biri kattı, biri kattı katacak.

Ben

giderim odun ile kömüre,
İkisi de bakmaz aşa, hamura,
İtişe kakışa varıp çamura,
Biri battı, biri battı batacak.

Kim demiş hanımın gözleri şaşı,
Üç yerden yarıldı anamın başı,
Gördünüz attığı son iki taşı,
Biri tuttu, biri tuttu tutacak.

Adım Rasim, ben de attım havamı,
Zor aldım elinden bakır

tavamı,
Karakolda biter maçın devamı,
Biri gitti, biri gitti gidecek.