"Akşamdan akşama iki kadehin zararı yoktur.
İnsana dünyayı unutturur.
Bu dünya da unutulacak dünya zaten."
Bu dünya menfaat dünyası. Menfaatini düşünmeyen insan olur mu? Eline fırsat geçiripte çalmayan bir kişi göstersene bana!..
" Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde, ' Bu böyle olmayabilirdi! ', yoksa insan mukadder telakki ettiği şeyleri kabule her zaman hazır. "
"Düşün, dünyada yalnızlık kadar feci şey var mıdır?
Tabii yalnızlıktan kafa yalnızlığını kastediyorum, yoksa dünya bir sürü kuru kalabalıkla dolu..."
Onu ben çocukluğumdan,
İlk rüyalardan tanırım.
Yalnız yürüdüğüm zaman
Odur arkamdaki adım.
Onun korkusu içimde
Ürkek bir dünya yaratan...
“ Akşamdan akşama iki kadehin zararı yoktur. İnsana dünyayı unutturur. Eh, bu dünya da unutulacak dünya zaten... “