... onu yine ilk defa görüyormuş duygusuna kapıldı. O kadar güzel ve her defasında o kadar yeni olmasının sırrını bir türlü çözemeden, bu, dedi kendi kendisine, bu aşk işte. Bu sadece aşk.
Bazan bir şey yaşarken olaya dışardan bakıp, o olayı yazmak için yaşadığım duygusuna kapılıyorum.
İnsan çoğu kez her şeyin son bulduğu duygusuna kapılıyor, oysa yaşamın sonsuzluğunu algılayabilmek için bile yeterli değil bir insan ömrü.
Aşağılık duygusundan kurtulmak çok mühim. Fakat yanlış biçimde üstünlük duygusuna da kapılmamak gerekir.
"Aşağılık duygusundan kurtulmak çok mühim. Fakat yanlış biçimde üstünlük duygusuna da kapılmamak gerekir."
"Yaratıcılığımızı kaybediyoruz ve sonra bu yeteneğimizi geliştirmek yerine, mütemadiyen başkalarından körü körüne bir şeyler almakla yetiniyoruz.Ben başkalarından, yabancılardan alınmasının düşmanı değilim. Bilakis alınmasının zaruretine inanıyorum. Fakat aşağılık duygusuna kapılmadan ve şuurlu bir şekilde, bu almanın mahiyetini bilerek almalıyız."
İnsan acaba niçin zaman zaman aynadaki yansısını adeta başka biri olarak görme duygusuna kapılıyordu? Fiziksel varlığımız tinsel varlığımıza oranla çok daha durağan ve katı olduğu için mi?
Çılgınca bir rekabet duygusuna sürekli daha fazla üretmeye ve tüketmeye zorlanan Charlie Chaplin’in Modern zamanlar filmindeki gibi makine dişlileri arasına sıkıştırılan insan.. insansın doğası bu mu ?
