"...bir inci tanesiydim, zaman da bendim mekân da."
...iffetsiz damgası yiyen bendim
haksız kınamalara gülüp geçen bendim
kendi varlığımın sesi olmaya yeltendim
gel gör ki kadındım
“ ‘Durdurun arabayı’, şiirim geldi. Diyecek biri olmadı hayatımda sürende bendim durduran da...”
"üçüncüsüne ne oldu? Daha fazla gücüm kalmadığı için yığıldım oraya... Evet, yığılan bendim yalnızca! Cinayetleri işleyen ise bir başkasıydı. Nasıl işlediğini bile anımsamıyorum. Yığılan bendim. Sahi üçüncüsüne ne oldu?"
(merhametin doğurduğu cinayetler bölümünden)
Karacaoğlan der ki kendim övmeyim
Coşkun sular gibi bendim dövmeyim
Güzel sevme derler nasıl sevmeyim
Sevsem öldürürler sevmesem öldüm
Çocuklarım küçükken dev bir altın tahta oturuyormuşum meğer. O zamanlar dünyanın en akıllı, en havalı, en güzel kadını bendim ve bunu ne kadar muhteşem bir duygu olduğunu anlatamam.
O yeminliydi bir aşka ve susmaya,dedikleri O bendim ben ey dönek sevgili! ben tuttum verdiğim sözleri ve yeminleri ve de hiç konuşmadım! terk ettim sevmeleri!
Sanki bir tek bendim kimsesiz....
Neye niyet ettiysem, heybeme başkası kısmet düşüyor.
Aşkımı artır Allah'ım yak beni, yandır beni. Varlığımdan kurtar beni.
