annenin ile ilgili sözler

Rilke, zamana direnebilecek bir şiirle ilgili ipuçlarını veriyor: "Sabah çok erken saatlerde kalkıp yaprakların üzerine ilk şebnemin düştüğünü gördükten, beyaz, uzun salonlarda loşluk içinde güçlükle nefes alan hastaların istıraplarına şahit olduktan, avını hırsla kovalayan köpeğin onu kaçırınca gözlerinde beliren ye'se şahit olduktan.. ve bir annenin

kaybolan ve az sonra bulacaği çocuğunu bir daha asla göremeyecekmiş gibi içine düştüğü izdırabı yaşadıktan sonra ancak iyi olan bir kaç mısra yazabilirsiniz."

İnsanlığın en eski yapıları arasında verimlilik tılsımı olan ve doğumun büyük bir sır olduğunu düşündüren kaba hamile kadın figürleri yer almaktadır. Öyle görünüyor ki, doğumun sebep olduğu kan kaybı yüzünden, doğum olayı ekseriyetle tabularla kuşatılmıştır. Bu esnada hem anne ve hem de çocuğun kötü ruhların etkisiyle doğum anında yaralanmaları

mümkün olduğundan kötü niyetli güçleri bertarafetmek için ayin ve tılsımlar yapılmakta idi. Anne ve çocuk, topluma tekrar kabul edilinceye kadar kirli sayılıyorlardı. Annenin bu kirlilikten kurtulması bilhassa kadınların doğumdan sonra, çocuklarını sağ salim doğurdukları için kilisede yapılan Tanrı'ya şükran duası yapması şeklindeki Hıristiyan
uygulamasının

(churching) bir kalıntısı olan temizlenme ayini ile; çocuğun bu kirlilikten kurtulması ise ad koyma, takdis, vaftiz vb. yollarla mümkün oluyordu.

Anne siz her çocuk yarım bırakılmış bir şarkı gibidir. Şarkı susar ve derin bir boşluğa dönüşür bu yarım kalmışlık. Kendi İçine kapanık çocuk ve karanlığa saplanır gün ve gün. Işık sözcüklerden çekilir önce, sonra ellerinden, gözlerinden ve nihayet gülüşünden. Son bir çırpınışla annenin bıraktığı boşluğu dolduracak bir model arar. Uzak da olsa

hayata tutunmuş bir anne düşüncesi... yaşayan bir düş... Bir sıcaklık, olanaksız bir bakış...