Yağmurla yıka kararmış kalbimi, ışığınla aç kör olmuş gözlerimi.
Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
Günahla kararmış bir alın yeğdir,
Namaz kılar görünüp riyakârlık eden alından Allah'ın adını anmamak yeğdir
Âlemi kandırmak için Allah Allah diye mırıldanmaktan.
Kara bulutlar içinde hissettiğin an, kaldır başını bir bak yaratana.
Son yağmurların hüznü bunlar,
Gökkuşağını renkleri saracak dünyayı.
Tebessüm olacak o kararmış yüreklere.
Topla kendini ve asla pes etme!
Hangi insanın ölümünde Güneş Kararmış ve kimin ölümünde yeryüzünde deprem olmuştur? Insanlar Bugün de ölüyor, Geçmişte de öldüler, Böylesi bir mucizeye şahit olan var mı?
İyi amel, takvalı kimselerden kabul edilir. Takva ise, nefsi ıslah etmeden elde edilemez. Eğer nefsimiz çirkinliklerden uzaklaşmazsa, iyi ve güzel şeyleri kendinde barındıramaz. Şeytan, nefisten dışarı çıkmadığı sürece, melek içeri giremez. Nefis, günaha ve ahlâkı rezaletlere bulaşmış ve kararmış olursa, ahiret yurdunda nuru ve aydınlığı olmaz.
"Kıyıya vuran Aylan bebek değil insanlıkti. Ölen Aylan bebek değildi insanlığın vicdanıydı. Deniz bile kabul etmiyordu insanlığın kararmış vicdanını. Kıyıya vuran fotoraf insanlığın kanayan yarasıydı. O kanayan yara hiç dinmeyecek gibiydi..!"
Yemen'deki kaybından bağrı yanan, feryat eden, parlak gökleri kararmış gören halkın dili:
Havada bulut yok, bu ne dumandır?
Köyde bir ölüm yok, bu ne figandır?
Şu Yemen illeri ne de yamandır?
Ah o Yemen'dir, gülü çimendir.
Giden gelmiyor, acep nedendir?
(Halk Türküsü)
