Raif Efendi’nin ölümü beni o kadar etkilememişti.İçimde onu kaybetmiş gibi değil,asıl şimdi bulmuş gibi bir duygu vardı.
Dün akşam bana,”Seninle şöyle bir oturup konuşamadık!” demişti.Ben artık böyle düşünmüyordum.Dün akşam onunla uzun uzun konuşmuştum.
Seninle şöyle bir oturup konuşamadık.
"Seninle şöyle bir oturup konuşamadık!"
Bıçağın ucuyla şöyle dokunuverdim, karnı boşmuş, girivermiş!
"Seninle hiç şöyle uzun boylu konuşamadık."
"Seninle şöyle bir oturup konuşamadık.
Birbirimizi görmeden yaşlanıyoruz, farkında mısın?"
Ey bir tane sevgilim, ben bugün yaşıyorsam
Sanma ki hayat tatlı, insanlar hoş olmuştur,
Dağ başında bir kaya gibiyim şöyle dursam
Etrafım eskisinden daha bomboş olmuştur...
Yalnız sana borçluyum bugün dünyada varsam:
Seni her andığımda gözlerim yaş olmuştur.
"Seninle şöyle bir oturup konuşamadık. Birbirimizi görmeden yaşlanıyoruz farkında mısın?"
,
"Seninle şöyle bir oturup konuşamadık"
...
...
Ondan ayrılmayı düşünmek şöyle dursun, onunla birleşmeden evvel nasıl yaşadığını, gezip dolaştığını bile tasavvur edemiyordu.
