Günümüzde, ancak insanın kaybolmasının yarattığı boşluğun içinde düşünülebilmektedir.
Bilgi gerçekten var olanın bilgisidir.
Panoptikon, aslında, fiilen gerçekleşmiş bir toplum ve bir iktidar türünün ütopyasıdır.
Görmek gözün, söylemek de dilin işlevidir.
Tanrı'nın dünyanın içine yerleştirdiği şeyler, yazılmış sözcüklerdir; ve Adem hayvanlara ilk adlarını verdiği zaman, bu gözle görülebilir ve sessiz işaretleri okumaktan başka bir şey yapmamıştır; çünkü Yasa insanların hafızasına değil, Levhalara emanet edilmiştir.
Tanrı'yı öldürdüğünü ilan eden, böylece dilini, düşüncesini, gülüşünü artık ölmüş olan Tanrı'nın yerine yerleştiren sonuncu insan, Tanrı'yı öldürdüğü için, kendi sonluluğu hakkında yine kendisi yanıt vermek zorundadır.
Foucault'ya göre, üzerinde yaşadığımız dünyanın öteki ucunda, bütünüyle uzamın düzenine bağlı olduğu halde, varlıkların çoğulluğunu bizim için adlandırma, konuşma ve düşünme olanağı bulunan mekanlardan hiçbirinin içinde dağıtıma tabi tutmayan bir kültür bulunmaktadır.
Ben, devletin kendi işlerliğini olanaklı kılan çok sayıda iktidar ilişkisinin kodlanmasından meydana geldiğini, devrimin ise aynı ilişkilerin değişik türde bir kodlanması olduğunu söyleyeceğim.
Şimdi olup biten nedir? Kendisinin içinde her birimiz olduğumuz ve yazdığım şu anı tanımlayan şimdi nedir?
Ona göre, insan anlam veren değil, aşkın ve sonsuz bir kaynak tarafından şeylerin özüne yerleştirilmiş bulunan anlamı anlamaya ve açıklamaya çalışan ikinci dereceden bir yorumlayıcı ve betimleyicidir.
Yaşamın ve çalışmanın temel amacı kişinin başlangıçta olmadığı kişi olmasıdır
