Hayattan artık hiçbir şey beklemediğime inandığım bir sırada yeniden beklemek ne garipmiş! Gençlik çağının ateşli sabırsızlığı kalmamışsa da, gene de beklemek çok güzel bir şey!
Okumama olanak yok. Bilgi edinmenin gereksizliğini anlayacak kadar çok okudum.
Bir an göz göze geldik. Her şey duruverdi. Güneş bile olduğu yerde kaldı. Mazi, gelecek, hepsi birbirine karıştı, sadece bu an vardı. Kimsenin elimden alamayacağı bir tek bu an.
Konstantinople şehrindeki fakirler sefalet içinde sürünürken, zenginler altınlar içinde yüzüyordu.
İnsanlar doğma büyüme yalancıdır. İstedikleri gibi düşünürler, kendilerini haklı gösterircesine konuşurlar. Ama kimse kendi kendini aldatamaz.
"Halkın fikri diye bir şey yoktur. Hangi dava uğruna bağırıp çağırırsan, onlar da arkan sıra aynı mevzuya kendilerini kaptırıverirler. Mezbahaya sevk edilen gözü bağlı öküzlerden hiçbir farkları yoktur."
Bu dünyada tam bir doğruluk ve haksızlık, gerçek ve yalan, iyilik ve kötülük yoktu, mahdut hayat şartları ile yaşadığımız bu dünyada bütün ölçüler nisbi idi. Zamana ve zemine göre bu değerler değişebiliyordu.
Bahtsız bir yıldız altında dünyaya gelmiş olmasında onun ne suçu var?
Bir insan bir şeyini kaybetmeye mahkumsa, ergeç kaybeder ve mutlulukların en büyüğü bile ebediyete kadar dayanmaz.
