Tabiatta hiçbir şey,kuma kabul etmez.
İlkelerin, prensiplerin olduğu kalpte iltimas olmaz...
İnsan; misyonu, amacı, gayesi hulâsa davasi kadar insandır.
Sobanın alevi al al olmuş yüzümüze yansır, sıcaklığı muhabbet olur gönlümüze akardı. İçimizi ısıtan odunun kül oluşu değil sohbetin içimize dem oluşuydu.
"Çok küçük ve önemsiz değişiklikler, çok büyük ve öngörülemez sonuçlara sebebiyet verebiliyor yani."
Aşkının yurdu, benim yüreğimdi.
"Giden sadece baba ve oğul değildi. Onlarla birlikte idealleri, ilkeleri, prensipleri, hedefleri de gidiyordu işte. Hak, hukuk, adalet, eşitlik, kul hakkı velhasıl değerlerin hepsi..."
Cayır cayır yanan odun sobası... Ritmik hareketler ile fokurdayan demlik ve harlandıkça çaydanlıktan soba üzerine dökülüp âdeta ateş üzerinde dans eden su damlaları... Demini ağır ağır alan çay ve yıllandıkça değer kazanan paha biçilmez dostluk...
İnsanın kaderi dili altında saklıdır.
İlkelerin, prensiplerin olduğu bir kalpte iltimas olmaz.
"Cinayet suçtur, hata ister, her cani suçlu olduğu kadar hatalıdır da aynı zamanda."
