Bir erkeğin insan olmasını isteyen, kucağına bir kız çocuğu bıraksın.
Kadını kabullendiğinde, ilgiyle, sevgiyle, saygıyla, baskı yapmadan anlamaya çalışırsan, sana mutluluğun resmini değil, heykelini bile diker şaşar kalırsın: A erkek!
Kahvaltıyı ciğer kebapla yaptırabilir Adana sana.
Uzun zaman değer vermeden yaşadın kendine.
Kendini yoklardan var ettin.
Hatta biraz daha dalarsan, ölümsüzlüğün sırrı bile mevcuttur Seyhan Nehri'nin derinliklerinde, nefesin kuvvetliyse.
Doğru zamanda, doğru yerde, doğru insanlar bir araya gelir zamanı gelince, zorlamamalı.
''Kadın insandır; bizlerse insanoğlu.''
(Neşet Ertaş)
Babam farklı sektörler deniyor aileyi geçindirebilmek için.
...tutturamıyor bir türlü garibim çünkü namusuyla, alın teriyle çalışmaya çalışıyor.
Beş sandalyede oturur ağır Adanalı.
Sevmek zorunda değil kimse kimseyi ama saygısızlığa ve omurgasızlığa hiç tahammülüm yok.
Nisan ayının ilk haftası Adana, portakal çiçeği kokar.
Emir kipiyle bana yaklaşılmasına hep karşı durdum.
Kural dediğin şey insana ve yaşama dairdir, rağmen değil.
Arıydım baldan ayrıldım
Ne şirin dilden ayrıldım
Bülbüldüm gülden ayrıldım
Gülistana kondur beni.
Öyle babalar ve oğullar görüyorum ki, utanırım burada anlatmaya. Ben onlara nüfus kütüğü diyorum sadece; kütük.
İnsanın hiç bitmeyecek, sonsuza dek sürecek tek aşkı çocuklarına olan aşkıdır kızım.
