Atasay Kamer sözleri

Doğum gününde eşinin kendisine yazdığı şiir, en güzel hediyeydi Atasay'ın gözünde. Bu uzun ve tutkulu şiirden alıntılanan dizeler, hayat gailesine yenik düşmemiş bir sevdayı büyük bir içtenlikle yansıtıyor:

Seni seven senle yansın,
Damarımda kan kalbimde cansın.
Sen her zaman her yerde varsın,
Keriman'ın ilacı, tabağında balsın.

Gözyaşlarının her damlasında bendin,
Ağlayan üzülen sen, yanan tükenen bendim.

Bu kadar sevdimse şaşırma sakın,
Senin sevgin bana senden yakın.
Seni çok üzdümse darılma bana sakın,
O güzel tavrını takın sevgilim, takın.

Ellerin başka ele değmesin,
Gözlerin başka göze bakmasın.
Senin varlığınla varım,

Yokluğun beni yıkmasın.

Ben sende yoğrulur, seninle avunurum.
Seninle yanar seninle kavrulurum.
Kül olur semalara savrulurum,
Külüm sen, ateşim sen, ocağım sensin, ATASAYIM.

Atasay Kamer de eşi Keriman Kamer'e yazdıklarında aynı sevda ve tutkuyu dile getiriyordu. Birlikteliklerinin 40'ıncı yılında, Cidde Havaalanı'nda saatler 21:35'i gösterirken, Atasay Kamer'in sevgili eşi için kaleme aldığı şu şiirsel sesleniş, bu duyarlı karşılığın etkili bir örneğiydi.

Canımsın, can yoldaşım, arkadaşım, sultanım, kadınım, karımsın,

mürebbimsin.
On altı yaşımda aldın beni, büyüttün, eğittin, avuttun, baba ettin, dede ettin.
Bana hayatını verdin, aşkını verdin, sevgini verdin, beni ben ettin.
Benimle beraber oldun, destek oldun, ben oldun.
Çocuğun gibi kokladın; severek, öperek işe yolladın.
Hayat arkadaşım, çocuklarımın anası, torunlarımın ablası oldun.
Sabah giderken

kendini aklıma koydun, akşam gelince,
Bende kendini buldun.
Cennette hurilerim oldun.
Dünyamı ve ahiretimi cennet ettin benim,
Cennetim oldun.

Yıllar sonra " Atasay Dede " olduğunda, torunlarına öğrettiği şeylerden biri, bedensel eksikliğin insanı her zaman " engelli " sınıfına sokmaya yetmediğiydi.
Birlikte çıkılan bir yolculukta yaşanan bir olay, torunların gözünde bu öğretiyi iyice pekiştirmişti:
Kırmızı ışıkta Atasay Kamer'in Mercedes'ine yaklaşan bir dilenci, eksik kolunu işaret ederek para

istedi. Arka koltukta oturan iki kız torun ne olacağına bakarken, Atasay Dede sakince camı açtı, kendi eksik kolunu gösterdi. Işık değişip Mercedes hareket ederken, dilenci halen şaşkınlığını atamamıştı.

Çünkü söz uçar, yazı kalır. Dilerim, hayat hikâyem bu kitapla baki kalsın ve gençlerin yolunu aydınlatsın. Çünkü benim hayatım, bir " Vazgeçmeme " hikâyesidir. Benim hayatım, " En zor şartlarda bile yılmama, eksileri artıya çevirme "hikâyesidir.
İşte hayatımın 70 yılı bu sayfalarda. Yer yer duygulanarak, yer yer gülümseyerek; ama mutlaka samimiyetle,

dürüstçe anlattım ne yaşadıysam. Umarım samimiyetim hissedilir ve yüreğinize dokunur.