ulus ile ilgili sözler

Meclis ve parti sadece alelade bir yol gösterici değil, yenileşme ve yükselme yolunda, sadece halkın işleri için değil, gelecek ulus işleri için de rehberlik edecektir. Dolayısı ile meclis halkı temsil eden bir meclis değil, halka rehberlik eden bir meclistir. Bu anlayışın, Kemalizm’de aldığı biçim ise genel olarak vesayetçi bir devlet anlayışıdır ki, bu anlayışta

siyaset, hikmet-i hükümet anlayışının da etkisi ile çok sınırlı bir alanda gerçekleştirilen ve herkese açık olmayan bir devlet faaliyeti olarak anlaşılmaktadır. Bununla birlikte, yol göstericilerden biri olarak takdim edilen meclis dahi, özellikle Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki muhalefet faaliyetlerinden dolayı; yani bir anlamda kamu işlerinin kamusal müzakere

çerçevesinde belirlenmesi doğrultusunda bir iradenin ortaya konduğu yıllarda, diktatör olarak nitelenmiştir.

Marx, 1843'te en eski ve en geniş bürokrasi eleştirilerini, Hegelci düşüncede yer alan gerçek, rasyonel bir devlet kavramının, tarihin hedefi ve mevcut düzenlemelerin yargılanması için standart bir unsur olarak kabul edildiği zaman diliminde yazdı. Dolayısıyla bürokrasi, mevcut devletlerin rasyonel devletler olma yeteneği üzerindeki etkisi açısından değerlendirildi. Marx

“bürokrasi'yi aşağılayıcı anlamda kullandı. '14 On altıncı yüzyılda Avrupa'da ulus devletlerin kapitalizm ile senkronize bir şekilde ortaya çıktığına dikkat çeken Marx, bu durumu materyalist diyalektik bir bağlamdan yola çıkarak açıklar. O, tüccar ve hükümdarların ellerindeki servetin büyümesi ile beraber bunun yönetimi için bir araca ihtiyaç duyulduğunu ve bu

aracında bürokrasi olduğunu ifade eder.

Oysa Ortaçağ toplumunda ticaret yereldi ve ticaret sınırlı bir alan içinde yapılmaktaydı. Buharlı gemilerin icadı ve ticaretin uzak coğrafyalarla yapılmasını mümkün kıldı. Bununla beraber ticaretin güvenli şekilde yapılması ulus gibi güçlü devlet yapılarına ihtiyaç duyurdu. Klasik devletlerin bulunduğu dönemlerde

şehir devletleri ve imparatorluklar vardı. Bu devletler ulus devletin sahip olduğu güce sahip değildi. Çünkü kapitalist ticaretin getirdiği dolaşım hinterlandı klasik devletlerin güvenliği sağlamasında hem teknoloji hem de güç olarak yetersiz görünmekteydi. Bu nedenle de bürokrasi modern devletin önemli bir aracı olarak görünüyordu.

(...)yaşadıkları bu ülkede ölümün yüzünü niçin her köşede bu denli sık ve nahoş durumlarda göstermeye başladığını aklından geçirmeye koyuldu. Yoksa absürt ölümler ve öldürmeler bu ülkenin en temel gerçeği mi olmuştu? Yoksa Türkler aslında yaşamı değil de ölümü seven bir ulus mu olmuştu? Sonuçta Eros'a hepten sırt çevirip onun her türlü doğal

belirimini anlamsız bir ahlakçılık kisvesi altında boğmaya çalışan zorlanımlı bir topluma mı dönüşmüştük? Eski pagan kültürümüzü yeniden anımsayıp şimdi ilahlarımızın en başına Eros karşıtı Thanatos'u mu koymuştuk? Köşedönücülük, zevksizlik, şoven milliyetçilik ve acımasızlık bugünkü toplumu niteleyen en özlü sözcükler mi olmuştu?