sömürgecilik ile ilgili sözler

Mademki medeniyet
bazı ülkelerde doğmuştur, daha ileri derecelere, evrelere,
aşamalara varmış olan bu ülkeler, gayr-i medenî yani aşağı
derecelerdeki ülkelerin kendi medeniyet seviyelerine gelmelerine yardım etmeliydiler.

Zaten medeniyetin üç unsurunun (Evolutionisme-optimisme, universalisme,
ethnocentrisme) varacağı mantıki yol kaçınılmaz

olarak sömürgecilik ve emperyalizm idi.

Dinî ve siyasi Selefilik, gerçekten de sömürgeciliğin keşif kolu(187) veya sömürgecilık manivelası olarak iş görmüştür. Selefigin kurucusu ve imamı kabul ettiğim Muhammed b. Abdülvehhab, Mevlüt Uyanık’ın da belirttiği gibi ortaya koyduğu tavır sebebiyle Ahmed b. Hanbel ve Ibn Teymiyye’den ayrılmakta, ifrat ve taassup arasında gidip gelmekte ve daha çok Hâricilere

yaklaşmaktadır.(188) Vehhâbîler, İbn Teymiyye’nin siyasi yönetime itaat ve isyan etmeme konusundaki klasik sünni görüşünü asla dikkate almamışlardır.(189)

Ayrıca günümüzde “modern” veya “cihadi selefıler” diye tanımlanan gruplar, bilinen yaygın anlamıyla herhangi bir fıkhın/mezhebin takipçisi olmayıp kabul ettikleri fıkıh, sadece Hz.

Peygamber’in hadisleridir.(190) Bütün bu söylenenler toplandığında dinî ve siyasî manada Selefilik adına ilk üç asırda veya XIX. asır öncesinde bir kök bulmanın mümkün olmadığı anlaşılmaktadır. İbn Teymiyye ile ne Vehhâbîler ne de modern ıslahçılar arasında tamamen uyumlu bir zihniyet ilişkisi kurmak mümkün gözükmektedir. Aslında benzerlik veya ilişkinin

sadece “arındırma söylemi” olduğu söylenebilir.

"Diğer kültürlerde ırkçılık, ırksal grubun diğerinden üstün olduğu farklı fikirlere dayalı olarak var olurken, Birleşik Devletler küresel bir güçtür ve filmler ve kitle iletişim araçları, şirket kültürü, reklamcılık, ABD'nin sahip olduğu imalat, askeri varlık, tarihsel sömürge ilişkiler, misyonerlik çalışması ve diğer yollarla, beyaz üstünlüğü dünya

çapında dolaşıyor. Bu güçlü ideoloji, Batı'nın çok ötesinde insanlık için ideal olan beyazlık fikrini teşvik ediyor. Beyaz üstünlüğü, özellikle Batılı ulusların sömürgecilik geçmişine sahip ülkelerle ilgilidir. "

Vietnam’da, 1945 Bağımsızlık Bildirgesi Amerikan Bildir­gesinden alıntı yapar: “Bütün insanlar özgür doğar (...). Yaratı­cı (Tao hou) bize dokunulmaz haklar bahşetmiştir”. Bununla bir­likte, otuz yıl süren sömürgecilik karşıtı ve daha sonra da antiemperyalist savaşlar, özellikle Batının çıkarlarına hizmet etmek­le suçlanan Katolikliğe karşı fazla

hoşgörülü olmayan bir komü­nizme yol açar

Afrikalı toplumlarda dinlerin kamusal önemini açıklayan bir diğer nokta, devletlerin sağlık ve eğitim alanlarında yetersiz kal­maları, devletlerin kolektif bir his doğurma kapasitelerinin zayıf­lığı, kayırmacılığın ve siyasal otoriteryanizmin gelişmiş olması­dır. Sömürgecilik döneminde zaten çok sayıda olan (Kongo’da Kimbanguizm, Fildişi Sahilleri’nde

Harrizm...) Afrikalı bağım­sız kiliseler (büyük Hıristiyan inançlar) katlanarak çoğalmışlar­dır. XIX. yüzyılın misyonerleri gibi, kurumsal krizi (mevcut du­rumda tıbbın kurumsal krizini) çağrışımsal bir canlılıkla telafi eden “French Doctors [Fransız doktorlar]” gibi dinî olmayan STK’ların yanı sıra, dinden esinlenen STK’lar da fazlasıyla mev­cuttur.

Demokratik “geçiş” çabaları sırasında, sivil toplumu dik­kat çekici bir şekilde temsil edenler çoğu kez Hıristiyan otoriteler olmuştur. Senegal’de, Maraboutique topluluklar sömürgecilik dö­neminden beri güçlüdürler. Bununla birlikte, bu durum başkan Senghor’un onların talebine uymayan bir aile hukukunu yürürlü­ğe koymasını engellememiştir. Sonuç itibariyle,

bazı Latin Ame­rika uluslarında olduğundan daha fazla, hukukî olarak laik ama toplumları itibariyle dinî devletlerden bahsedebiliriz

400 yıl boyunca o büyük Kadın Tartışması'nı belirleyen metinlere bakıldığında karşı argümanların niteliğini değerlendirmek gereksizdir çünkü yeni bir argümana ender rastlanır. Bunların çoğu tam anlamıyla birer akılcılaştırma biçimidir. Nasıl ki siyahlar hakkındaki basmakalıp düşünceler sömürgecilik ve kölelikten öncesine dayanmayıp,tam tersine

sömürgeciliği ve köleliği aklamak için üretilmişlerse, burada da ayrım mevcut düzeni doğrulamak için kurulmaktadır. Bütün basmakalıp düşünceler gibi sözümona akılcı argümanlar da günün beğenisine uygun olanlarla yer değiştirinceye kadar kalıyor. Hangi çağda olursa olsun bu akılcılaştırma çarkı nöbeti devralıyor: Bu argümanlar nesnel görünümlerinin

ardında olumsuz ve bilinçsiz bir önyargıyı gizlemektedir: