olabileceğin ile ilgili sözler

Deleuze'ün çok sevdiğim bir sözü var, bize gereken şey yeniden “dünyaya inanmanın" bir yolunu bulmaktır, der. Bu katiyen teolojik bir saptama -aynı sebeple teoloji karşıtı bir saptama da- değil, etik bir saptamadır. Bu dünyanın içine dalmışlığımızı sonuna kadar yaşamamızı, bu dünyaya aitliğimizi -ki bu birbirimize ait oluşumuzla aynı şeydir- gerçekten

deneyimlememizi, onu hep birlikte, gerçekliğinden hiç şüphe duymayacak kadar yeğin bir şekilde yaşamımızı salık verir sadece. Buradaki fikir şudur: Yaşanmış yeğinlik kendi kendini olumlamaktır. Bunun bir değeri olduğunu söyleyecek bir Tanrı, yargıç veya devlet başkanına ihtiyacı yoktur. Bence bu şu demek: Dünyaya batmış olduğunu kabul et, onunla birlikte ak, onu

sonuna kadar yaşa, senin gerçekliğin budur, sahip olup olabileceğin tek gerçeklik budur ve onu gerçek yapan senin katılımındır sadece. Deleuze, inanç dünyaya bir inançtır derken, bence bunu söylüyor. Dünyada olmakla "ilgili" bir inanç değildir bu, bu zaten dünyada olmaktır. Mükemmel bir öteki dünya veya gelecekteki daha iyi bir dünyayla değil, olduğu haliyle tamamen bu

dünyada olmak demek olduğu için, ampirik bir inançtır bu. Etik, ampirik ve yaratıcıdır, çünkü bu dünyaya katılımınız küresel bir oluşun parçasıdır. O halde mesele, nereye götürürse götürsün bu süreçten neşe duymaktır, dünyaya olan bu inanç dünyanın devam edeceği umudundan başka bir şey değildir. . Ama bu yine belirli bir içeriği veya son noktası olan bir

umut değildir – daha fazla yaşam arzusudur ya da yaşamı fazlalaştırma arzusudur.