Artık sanki yaşamıyorum, yaşayan birini seyrediyorum; daha önce bildiğim romanı okur gibiyim.
Bir roman, kendini okumaya başlasaydı herhalde bu kadar sıkıcı bulurdu kendini.
Ve birden, narin bir ağlama sesi katıldı aramıza.
Yeryüzünün bütün çocukları uyandı.
Ağlıyordu... Sessizliğe isyan gibi ve yokluğa meydan okur gibi.
Ölmek gibi değil ama... Yaşamak gibi ağlıyordu.
"Biz, bu ülkenin okur yazarları, boşluğa düşen bir trapezci gibiydik. Doğu askısını bırakmış, Batı askısını da yakalayamadan aşağı düşmüştük."
(...)Öykü yazma başarıma okur karar verecekse de çağımızın sorunlarını, ortak insanlık kaygılarını; güzelduyusal ilkelerden ödünsüz işlemeyi amaçladım.
Ayet-i Yasini ye 's okur gelip hatt-ı ruhun
Bir gün ümmidi kesersen dide-i bimardan
Şeyh Galib
[Aşığın hasta gözlerinden sevgili ümidini keserse, onun Mushaf' a benzeyen yüzündeki Yasin yazısını ye's şeklinde okur]
Bir sözcük hep aynı şeye işaret edecek şekilde kullanılmazsa, anlamı müphem olur, okur da kolaylıkla kaybolup gider. Bu da felsefede olması gereken duruluğu tahrip eder.
