kullanan ile ilgili sözler

Herhangi bir dille bir araya gelmiş alfabe karakterleri, yeni türlerde karakterler oluşturma olsaılığı barındırırlar. Böylece, birçok değişik türde alfabetik karakter ortaya çıkmış ve Avrupa, milletler ve diller açısından bölünmüştür. Avrupa, çeşitli alfabeler kullanan milletlere bölününce, daha sonra oluşacak devlet temelli siyasal örüntülerin temeli

atılmıştır. Günümüz Avrupa ülkelerinde kullanılan neredeyse tüm alfabelerin Yunan ve Latin alfabesinden türediği ve Fenike alfabesindeki karakterlerin onların atası olduğu söylenebilir.

Soseki, deniz yolculuğu boyunca, ruhunu kurtarmak ve onu tek hakiki din olan Hıristiyanlığa döndürmekte iyice kararlı, yardımsever bir İngiliz hanımefendisinin kurbanı olur. Asla vazgeçmediği nezaketiyle, günlüğünde bu hikâyeyi anlatır: İlk önceleri aylaklıktan kurtulup oyalanmaktan ve İngilizce pratik yapmaktan ötürü mutlu olan Soseki, daha sonra, muhatabının naif ve

kibirli ısrarı karşısında, gitgide daha çok şaşkınlığa düşer. Selametinizin ona bağlı olduğuna kanaat getirmiş, daima kendinden hoşnut budalaca bir gevezelikle sizi sersemletmek için dil avantajını kullanan bir kadına ne söylenir?

Müvelleh

... İmam Cafer-î Sâdık tarafından ruhun menzilinin en yükseği olarak işaret edilen “ valeh “ terimi sevgiyi ifade eder.
Müvelleh ise, cemalullahı seyrederken benliğinden sıyrılan, aşk ve üzüntüden aklını yitiren, mecnun olan kişidir.
Müvelleh vasfinı taşıyan sufilerin genellikle Şam bölgesinde yaşadıkları ifade edilmekle birlikte

Mısır, Horasan Anadolu ve Hindistan gibi bölgelerde de yaşamışlardır.
Bu kavramın Anadolu’da ki karşılığı “ abdâl “ terimidir.
Ayrıca Kalenderi, Haydari ve Cavlaki dervişleri de müvellehin geniş anlamı içinde kendine yer bulmuştur.
Müvelleh esasen toplumun bilinen hayat tarzına karşı bir protesto ve muhalif yaklaşımı temsil eder.Çünkü bu

sıfatla anılan dervişler genellikle namaz kılmayan, oruç tutmayan, vech halinde ateşe giren uzun süre su içinde kalabilen, afyon kullanan metruk bakımsız yerlerde yaşayan yarı çıplak insanlar olarak tasvir edilmektedir.

Sufî ve "sûfîlik” kelimeleriyle ifade edilen şeyle alâkalı herhangi bir yanlış anlamadan kaçınmak için, her iki terimin de hicrî ilk asırdan bu yana (mîlâdî sekizinci asır) sûfîliğin (Arapça tasavvuf, saflığın bir nişanesi olarak yünden -sûf- yapılan bir giysiyi giyenlerin yolu) manevî aydınlanış arayışını ifade için kullanılırken, "sûfî”nin de Allah'a

yakınlığın aşikâr bir derecesine vasıl olmuş kişiyi ifade için kullanılmış olduğunu belirtmek önem taşımaktadır.

Bu durum, tasavvufun her zaman Kur'ân vahyinden, Peygamber'in (s.a,v.) sünneti ve hadislerinden hâsıl olup asırlarca kesilmeksizin aktarılan fikrî bir inanç biçimini temsil eden İslâm akidesi dokusuna nakşolduğunu göstermektedir.

Mıstisizmin evrensel unsurları olan ilâhî aşk ve hikmete ulaşma yolu olarak tasavvuf, sahihliğinin, tabiatüstü tesir ve verimliliğinin sonsuz ispatını sunmuştur.

Hz. Muhammed ashâbının Kur'ân ayetlerini okumayla ve Allah'ın isimlerini zikirle meşgul oldukları gecelerde onunla birlikte oturdukları vahyin başlangıcından, İslâm dünyasının dört bir yanında

ruhlarını arındırmaya ve bir mürşîdin gözetimi altında mürşîd atalarının yolunu takip etmeye can atan tarîkatlara bağlı yüz binlerce müntesibin bulunduğu günümüze kadar durum budur.

O halde tasavvufun daha çok, Batı dünyasında onun adını, ününü ve hatta saf bir bağlıyı herhangi bir dinî zorunluluk olmadan çabuk manevî gelişim vaadiyle cezbetmek

için psiko-manevî uygulamalarından bazılarını kullanan dar görüşlü hareketlerle hiçbir alâkası yoktur.

Jean-Louis Michon
Ekim 2005 / Ramazan 1426