Işte gene , nereye gidecegimi bilmez bir durumda sokaklarda sürtüyorum.
Evde korkuyla beklerken ya da korkuyu beklerken gecen zamanin ne de olsa bir onemi vardi.
"Bir yazar , düşme korkusunun insanın en kadim korkularından biri olduğundan bahseder. Ruhlarımıza işlenmiş bu korku. Bu yüzden hiç düşmemiş insanlar bile korkuyla irkilirlermiş, rüyalarında düştüklerini görerek. Ama kimse düştüğünü görmezmiş. Bunun sebebi; bin yıllar boyunca vahşetten korunmak için ağaç tepelerinde yatan avcı, toplayıcı atalarımızın
korkusunun ırsi yolla aktarımı. Düştüğümüzü görmeme nedenini ise, düşenlerin ölmesiyle bu ırsi özelliğin aktarılamaması."
DÜŞÜNÜRÜM
Ben hep seni düşünürüm,
Gökyüzünün mâvi simasında
Altın bakışlı güneşte
Sıcak bir korkuyla iç içe
Gecenin bağrında bir esrarlı lehçe
Konuşur yanardağlar ateşten diliyle,
Ben hep seni düşünürüm.
...
"Bazen hayat o kadar acı vuruyor ki insanın yüzüne, hiçbir şey gelmiyor elinden. Çaresizce hayatın sana sunmuş olduklarını seyrediyorsun. Yaşamak istemesen de yaşıyorsun, tüm başına gelenleri. Mutsuzluktan ve umutsuzluktan elin ayağın tutmasa da mecbur bırakıyor seni yola devam etmeye. Zaman içinde pişman olacağını bildiğin halde, yine de engel olamıyorsun, korkuyla
vermiş olduğun kararlarına. O an için huzur istiyorsun biraz da olsa. Çünkü bedenin doymuş zaten acıya. Daha fazla yük ve korku istemiyorsun üzerinde."
Yalnızlık; bir süreçte korkuya mı dönüşürdü, bir zamanda korkuyla mı tanışırdı? Yalnızlık; belki de, evden her çıktığında kapıyı kilitlemekti.
Asyalı bir genç ayağa kalkıp şu soruyu sormuştu :
”Bay Zacharias,bizleri Bosna gibi olmaktan koruyabilecek ne gibi yanıtlar sunabilirsiniz?”
Bir genç böylesi duygulu ve korkuyla dolu bit soruyu dile getirebiliyorsa ,tanrısız yaşamanın işe yaramadığı açıktır.
Aslında soru şöyle olmalıydı :
“Bütün dünyayı Bosna gibi olmaktan koruyacak şey
nedir?”
Red bana baktı. "Robit ben her gün büyük bir korkuyla yaşıyorum. Her an alev alabilirim. Bu korkuyu kontrol etmeyi öğrenmem çok uzun sürdü. Buna rağmen onu kontrol etmekte çok zorlandığım zamanlar oluyor. Mırıldandığım zaman bile eğer yok olursam artık şarkı söyleyemeyeceğimi hatırlıyorum. Hepimizin korkuları var Robit. Korkmakta bir sorun yok. Ama bence sen
gerektiğinde ne kadar cesur olabildiğinin farkında değilsin. Böyle cesaretli olmasaydın Beht'i bulamazdın."