".....Kalbimin üzerinden Yusuf geçmişken nasil eskisi gibi görünür evren gözüme?....,"
Tek masumun bile nâhak yere öldüğü yerde bütün evren ölmüş demektir.
"..benim kalbimin üzerinden Yusuf geçmişken nasıl eskisi gibi görünür evren gözüme¿"
Her şeyin asıllarının durduğu bambaşka bir evren vardı. Bu dünyanın her bir şeyi zaten kopyaydı. Öyleyse kopyanın kopyasına ne lüzum vardı?
kalbimin üzerinden Yusuf geçmişken, nasıl eskisi gibi görünür evren gözüme ?
Değil mi ki evren sensin.
....Kalbimin üzerinden Yusuf geçmişken nasil eskisi gibi görünür evren gözüme?...”
Kalbimin üzerinden Yusuf geçmişken nasil eskisi gibi görünür evren gözüme ?
Hadiseydi onun gülümsemesi, o gülümserdi de evren nasıl titremezdi?
...Bir tek veya milyon fark etmezdi.Çünkü birinin ölümü her birinin ölümü gibiydi.Çünkü her insan bir evren ve her ölüm evrenin sönüşü demekti.Bu yüzden tek masumun dahi öldüğü yerde hiçbir haklı gerekçeden söz edilemezdi.Savaş insanı canavarlaştırıyordu ve insanın insana ettiğini kimse kimseye etmiyordu.
