döneminin ile ilgili sözler

Alman hümanistler İtalyan meslektaşları tarafından kendilerine aktarılan gerçek bir "altın kitapçık” olan Germanid' yı Roma'dan gecikmiş bir hediye olarak benimsediler.' Klasik bir kalemle yazılmış olan bu eser, hakkında çok az şey bildikleri geçmişlerine çok ihtiyaç duyulan bir ışık tutuyordu. Tacitus karanlığa parlak bir mum yaktı ve gölgeleri Almanların

gözlerini büyüledi: Yerli ve saf olan lepiska saçlı savaşçı erkek ve kadın ataları, uzun, adil ve zordu, ancak özgürlerdi, basit ama ahlaklı bir hayat yaşamışlardı. Neredeyse kusursuz ve kesinlikle övgüye değerdi, entelektüel açıdan üstün Romalı çağdaşlarına karşı çok iyi direndiler: Kültürel incelikten yoksun oldukları şeyi ahlaki dürüstlükle telafi

etmekten daha fazlasını yaptılar. İlk Almanya tarihinin Alsaslı yazarı Jacob Wimpfelingʻin, Roma antik döneminin hüküm sürdüğü bir edebiyat kültüründe, 1505'te "Alman atalarımızın torunları olmaktan gurur duyabiliriz" demesini sağladı.Germania hümanist topluluk içindeki diğer pek çok kişiyle birlikte, atalarının karakterini, ahlaksızlıklardan çok erdemlerini

öğretmeye yardım etti ve ortak bir Alman ulusu hayal etmelerini sağladı: Başka bir hümanist, “Alsaslılar, Bavyeralılar ve Saksonlar tek bir ağacın tüm dallarıydı ve o ağaç Tacitus'un geçmişinde kök salmıştı” diye haykırmıştı.

Geçiş dönemini işçi sınıfının iktidarı ele almasından sosyalist sistemin zaferine dek geçen süre olarak ele almak sağ oportünist sapmadır. Bu görüş proletarya diktatörlüğüyle geçiş dönemini aynı zamanlarda alıp, proletarya diktatörlüğünün tarihi görevinin geçiş döneminin sona ermesiyle son bulacağını öne sürer. Bu görüşteki kişiler sosyalizmin tam ve

kesin zaferinin (komünizmin ilk aşaması) sağlanmasıyla ve komünizmin her yönüyle kuruluşuna geçişle proletarya diktatörlüğünün tarihi görevini yerine getirdiğini ve artık gerekli olmadığını söylerler. Bu sağ oportünist bir görüştür ve Marksizm-Leninizme tamanen aykırıdır.

Marks asla sosyalizmden geçmeden doğrudan doğruya komünizme geçilebileceğini söylememiştir. Üretim güçleri ne denli gelişirse gelişsin, işçi sınıfıyla köylülük arasındaki fark ne denli yok olursa olsun, daha ileriye gitmeden geçiş döneminin sorunları çözümlenmelidir. Bunlar sömürücü sınıflardan arta kalan güçlerin tasfiye edilmesi ve halkın kafasındaki eski

ideolojilerin kalıntılarının temizlenmesidir.

Hepimizin bildiği gibi, Marks tekeller öncesi kapitalizm çağında yaşadı ve bu nedenle kapitalizmin eşit olmayan politik ve ekonomik gelişimini açık olarak görememiştir. Bu nedenle proletarya devriminin Avrupa’nın büyük kapitalist ülkelerinde birden ve ardarda kopacağına ve dünya devriminin kısa bir zamanda zafere ulaşacağına inanıyordu. Marks kapitalizmden sosyalizme

geçiş döneminin oldukça kısa bir tarihi dönemi kapsayacağını düşünürken böylesi varsayımlardan hareket etmişti. O proletarya diktatörlüğüyle geçiş döneminin zaman bakımından aynı dönemlerde olduğunu, yani proletarya diktatörlüğü ile geçiş döneminin ayrılmaz olduğunu öne sürdü. Bu noktayı da göz önüne almalıyız.
Lenin’in de proletarya

diktatörlüğü ve geçiş dönemi sorunlarını ele alırken genel olarak ana Marksist çizgiyi izlediğini söyleyebiliriz. Marks’ın yaşadığı ve çalıştığı İngiltere ve Almanya’nın tersine Lenin’in yaşadığı ve çalıştığı Rusya kapitalist olmasına rağmen gelişmiş değil geri bir kapitalist ülkeydi. Böyle olunca Lenin geçiş dönemi olan sosyalizm aşamasının

Marks’ın söylediği gibi kısa değil, oldukça uzun olacağını belirtti.

Ancak Kapitalist sınıfın ortadan kaldırılmasından sonra işçi sınıfı ile köylülük arasında farklılıklar bulunmayan sınıfsız toplumun kurulmasıyla kapitalizmden sosyalizme veya komünizme geçiş döneminin sona ereceği doğrudur. Sosyalist devrimler tüm ülkelerde birbirinin ardından gelir ve devrim dünya ölçüsünde başarıya ulaşırsa geçiş dönemi ve proletarya

diktatörlüğünün birbiriyle çakışacağı kabul edilebilir ve geçiş döneminin sona ermesiyle proletarya diktatörlüğü yok olacak, devlet ortadan kalkacaktır.