Son bahar yaprakları dökülürken içimden
Hazanı yaşarken bahar kokulu sabahlar da
Yüreğim üşürdü gözlerimden sel olup akan yağmurda
Sırılsıklam ıslanırken ruhum
Solmuştu bahçemde ki tüm güller
Sen o bahçemdeki açan tek güldün
Sen adını koyamadığım
Senin adın kavuşmak olsun.
Ayıl artık gaflet uykusundan. Adını sabır koyma acizliğin.
"..Ey, içine bakan gözlerimin yoksul gölgesinde kendini açıklayan gerçeklik! Her kopuşla adını yineleten umut! Bir serin yaşlı-bahar özlemi, acı kar fırtınaları beklentisi kışlarda ve alıcısı olmayan iki mevsime, zamanın kapanabilmesi devrimi!"
Günahla kararmış bir alın yeğdir,
Namaz kılar görünüp riyakârlık eden alından Allah'ın adını anmamak yeğdir
Âlemi kandırmak için Allah Allah diye mırıldanmaktan.
Allah'ın adını anmamak yeğdir
âlemi kandırmak için allah allah diye mırıldanmaktan.
Alnın eğer bir günah ateşiyle kararmışsa
riyayla kılınmış namaz mührünün dağlamasından daha iyidi
halkı aldatmak için fısıltıyla Allah Allah demektense
Allah'ın adını anmamak daha iyidir.
halkı aldatmak için fısıltıyla Allah Allah demektense
Allah’ın adını anmamak daha iyidir
İnsanın mutluluğunun kendi adını bir ağaca kazımada olması gülünç değil midir? Bu büyük bencillik değil midir?
