Babamı bu gecə həbs elədilər,
Adına min cürə böhtan dedilər.
Guya, hansısa bir təşkilat qurub,
Bu xalqa, dövlətə çox ziyan vurub.
Hamı "Xain"- deyir, "satqın"- söyləyir,
Bu böhtanlar mənim içimi yeyir.
"Dünyanın işinə bax. 1795-ci ildə Ağa Məhəmməd şah Qacar 80 minlik qoşunla Şuşanı ala bilmədi. Yalnız iki ildən sonra İbrahimxəlil xanın xəyanəti nəticəsində şəhəri ələ keçirə bildi, onda da gecə ilə başı kəsildi. Amma bir cüt dığa şahın iki ildə yenə bilmədiyi Şuşanı vur-tut cəmi iki saata işğal etdi. Belə olmamalı idi..."
Fitnə gecə kimi qaranlıqdır. Biz bir-birimizi silkələməliyik; itələməli deyilik...
Bu lənət gecələr çox səssiz keçirdi. Bir zamanlar çox sevdiyi o gecə səssizliklərinə indi nifrət edirdi. Gecə gözəldir, gecə səssizdir deyirdi bir vaxtlar, ancaq artıq səssizlikdən qaçırdı. Çünki gecənin səssizliyi, beyninin və fikirlərinin gurultusu ilə əvəz olunurdu.
Hər gecə qışqıraraq oyanan insanlar. Və ya, daha da betəri, qışqırıb amma oyana bilməyən insanlar. Oyanmaq üçün can atan insanlar. Şüuraltılarında cəhənnəm əzabı kimi kabuslar yatan insanlar var.
