İyiyim desem yalan olur, kötüyüm desem inancıma dokunur. En iyisi şükre vurayım dilimi, belki o zaman kalbim kurtulur.
Rızık,hem şükür isteyen bir nimet,hem de insanlar için büyük bir imtihan vesilesi...Az rızık,birinde sabrı kamçılar,diğerinde şikâyeti...Fazla rızık,bazılarını şükre sevk eder, bazılarını yoldan çıkarır...
Günümüz insanı empati yapamıyor denilemez. Elbette empati yapabiliyorlar. Ama kendilerinden daha iyi durumda olanlarla... Bazıları kendini zengin iş adamı olarak hayal eder, her istediğini yapabilme imkan sahip olduğunu düşünür. Bazıları, kendini medyanın hiçbir kapasitesi yokken eften püften yönlerini pazarlayarak ite kaka toplumun önüne sürdüğü starlar gibi hayal
ederek tatmin olur. Bazıları da yüksek makam mevki sahibi olduğunu hayal ederek... Ama hiç kimse kör olduğunu düşünmez nedense. Sağır, dilsiz veya çok fakir olduğunu... O yüzden çoğu insan ne kadar kıymetli olduğunun farkında değildir. Hep daha iyileri hayal edip bir doyumsuzluğun içine düşüverirler. Kendilerini kanaate dolayısıyla şükre götürecek bir empatiden
mahrum bırakırlar.