çağdaşları ile ilgili sözler

Yazarların, Hz.Muhammed'in kişiliğiyle ilgili olarak, şehvet düşkünü olduğu veya peygamberlikten çıkar sağladığı iddiaları, hiçbir ilmi tetkike dayanmayan, Montgomery Watt'ın da ifade ettiği gibi, 12.yüzyılda Haçlı seferleri sırasında Hristiyan Batılılarca ortaya atılan kasıtlı ve amaçlı iddialar olup; bu iddialar oryantalistlerce İslam'ın orijinal kaynaklarına

dayanarak önyargısızca yapılan bazı çaşlışmalara kadar tekrar edegeldi. Bu çirkin iddia ve tahrifleri düzeltmek için bazı oryantalistlerin ve Müslüman ilim adamlarının çalışmaları olumlu sonuç vermesine rağmen, özellikle son yıllarda İslami uyanışa paralel olarak bu çarpıtılmış imaj, kasıtlı olarak yeniden devreye sokulmak isteniyor.
Bütün bu iddiaların

arka planı bir yana, kaynaklar dikkatle incelenecek olursa, Hz.Muhammed'e bugün izafe edilmeye çalışılan olumsuz özelliklerin -onun her açığını ganimet olarak değerlendireceği açık ve vaki olan- çağdaşları için ahlaki eleştirme konuları olmadıkları görülür. Onlar Hz.Muhammed'i, getirdiği yeni dini inançlar sonucu örf, adet ve sahip oldukları dini anlayışlarına

muhalefet ettiği için eleştiriyorlardı. Hz.Peygamber'in ahlakı ile ilgili tartışmalar ancak ölümünden çok sonraları, İslam dinine duyulan düşmanlık sonucu ortaya çıkmıştır. Mekke'de de Medine'de de Hz.Muhammed'in çağdaşları onu erdemli ve doğru bir insan olarak tanımışlardı, tarih de onu ahlaki ve sosyal değerlerin reformcusu olarak görmektedir.

Erken modern dönemde Müslüman Arap toplumu entellektüelleri âlimlerden oluşurdu. Onlar siyasi otoritenin ihtimaline karşı onun bekçileri veya dini geleneğin koruyucuları, “yüksek kültürün“ hem üreticileri hem de onun zengin kaynağıdılar. Bu tamamen erkeklerden oluşan bir grup değildi. İlmiye sınıfının rütbelerinde ayrıca kadınlar da yer alırdı ve bazıları hukuk

ve şiir alanındaki bilgileri nedeniyle Osmanlı Arap topraklarında popüler olan ileri gelen kişilerin yer aldığı hulasalarda yer almalarına yetecek derecede çağdaşları erkekler tarafından saygı görürdü. Toplumsal cinsiyet rollerinin ayrılması Öte yandan kadınların kamusal alanda sorumluluk getiren pozisyonları üstlenmelerini engelledi. Hukuku yorumlayan ve idare edenler

istisnasız erkek âlimlerdi. Mahkemeye çıkan bazı kadınlar hukuk konusunda bilgi sahibi olabiliyordu ancak gelenek onların yerine erkek akrabalarının veya temsilcilerinin konuşmalarını zorunlu kılıyordu.

Belki de hiçbir Sefarad Musevi İslam ile Museviliği kökünde birbirine bağlamak için Solomon İbn Gabirol kadar çaba göstermemiştir. Bu çığır açıcı Musevi Sufi ölümünden sonra değeri anlaşılan sanatçı ve yazarlar sınıfına girmektedir. Ömür boyu süren bir deri hastalığından müzdarip, ufak tefek asabi bir adam olan İbn Gabirol kısa hayatı boyunca (1020-1058)

İspanya çapında kasaba kasaba dolaşmış, önce düşünceleriyle insanları kendine çekmiş ama daha sonra zor kişiliğiyle onları kendisinden uzaklaştırmıştır. ''Kibirli, huysuz ve biraz da insanlardan kaçan'' bir kişiliği olan İbn Gabirol çağdaşlarını öylesine rahatsız etmişti ki en büyük felsefi çalışması olan Meqor Hayyim (Hayatın Kaynağı) çağdaşları olan

Museviler karşısında hiç rağbet görmemiştir. Ancak bir diğer çalışması olan Keter Malkuth (Kralın Tacı) Orta çağ Musevi düşüncesini derinden etkiledi ve Sufi düşüncelerini Orta Çağ Museviliğine tanıttı ve yeni gelişen Kabala sisteminin önemli yapı taşlarından biri oldu.
İbn Gabirol'un yıldızı ölümünden sonra parladı. Vefatından 100 yıl sonra

çağının en büyük Musevi düşünürü ve şairi olarak görülüyordu ve günümüzde bazı çağdaş alimler onu tüm zamanların en büyük Musevi şairi olarak tanımladılar.

"Coco Chanel, tasarımcı parfümlerinin öncüsü olarak
kazandıklarıyla, hiç de kötü bir yaşam sürmedi.
Chanel No: 5'in üretim lisanslarından, yaşamının sonuna dek
yaklaşık 15 milyon dolar kazandı ve böylece kendine
banknotlardan bir taç ördü.

Bu başarısını, dolaylı olarak, yakışıklı Rus göçmenlerine borçluydu. Coco Chanel'in, Igor

Strawinsky ve Sergey Diaghilew'le dostluğu vardı ve uzun bir süre, bir
büyük Rus prensinin sevgilisi olmuştu.
20'li yılların başlarında, Chanel'in Paris'te Rue Cambon Nr. 31'deki salonunda eski çarlık Rusyasının yoksullaşmış prensesleri satıcılık yapıyorlardı.
Sürgündeki aristokrat kadınlar manken olarak poz veriyorlardı.
Matmazel Chanel, çok

geçmeden sevgilisinin, büyük
prens Dimitri Trubetzkoy'un kızkardeşi Marie'yi, nakış
bölümünün yöneticisi yaptı. Ne de olsa, orada, konuyu
bilen bir elemana gereksinim duyuyordu; çünkü Rus
folklorunun kendisi için bir esin kaynağı olarak bulgulamıştı.
Bir Rubaşka, nakışlarla bezeli bir Rus blüzü tasarladı ve tüm giysileri, iç Kafkasya

motifleriyle donattı.
Ancak Coco Chanel, belirsiz zamanların güvencesi
olacak bir parfüm istiyordu. Dimitri'nin aklına, BolşevikIerden kaçıp Côte d'Azur'a yerleşen Ernest Beaux adında biri geldi. Bu adam, Moskova'da, sabun kaynatıcılık ve parfümcülük mesleğini öğrenmişti.
Ernest Beaux, Fransa'daki sürgün yerinde ziyaret
edildi ve madam ona, ne istediğini

açıkladı. Olabildiğince
modern bir parfüm olması gerekiyordu. Her durum için, 24 saat kullanılabilecek bir parfüm. Coco Chanel'in oda konusundaki inancı
"Bir kadın benden aldığı bir giysiyle sabah alışverişe çıkabilir, öğleden sonra çaya, akşam da tiyatroya gidebilir" şeklindeydi.
Modern bir kadının artık günde üç kez giysisini değiştirecek zamanı

yoktu. Bir parfüm, bu talebe yanıt verebilmeliydi.
Ernest Beaux, düşündü ve karıştırdı. Sonunda, moda
yaratıcısının Paris'teki atelyesine, beşer deneme şişesinden oluşan iki seri gönderdi. Küçük şişelerden 5'e ve 20'den 24'e dek numaralandırılmışlardı.
Yıldız, ilk serinin 5. şişesinden doğmuştu;
Yasemin,sandal ağacı ve vetiver'den oluşan

ve kendi dönemi
için, küstahlık derecesinde çok aldehid içeren bir kokuydu bu. Üstelik 5, Coco Chanel'in uğurlu sayısıydı.

Chanel, couture koleksiyonunu uğurlu yılı 1921'in 5. ayının 5. gününde tanıtmıştı. ve parfüm ünün adını Dimitri
— herhalde, sevdalılıktan, aklında başka bir ad yoktu—
değil de, basitçe No, 5 koymakla çok iyi

yapmıştı.
Adların bu en basitinde karar kılınması, bu parfümün
salt güzel bir kokudan daha öte bir şey olmasına katkıda bulundu. Chanel No. 5 in doğumuna yardımcı olanlar siyasal açıdan hep karşı devrimciler olsa da, kendisi moda ve parfümeri tarihinde devrimci bir eylemdi. "

"Chanel No. 5, meydan okuyan bir parfümdü.
Henüz bulgulanmış olan

aldehit'in cömertçe kullanılmış olması,
lüks parfümlerde sentetik maddelerin büyük ölçülerde
kullanılmasını hoş görmeyen çağın ruhuna ters düşüyordu. Böylelikle parfüm, çağdaşları için alışılmadık bir ferahlık kazanıyordu.
O yılların modasına uygun parfümler öyle ağırlardı ki, yazar Colette'in bir defasında belirttiği gibi, bir öküzü

bile yere serebilirlerdi.
1001 Gece'den çıkıp gelmişe benzeyen adları vardı:
Océan d'amour, Aşk Okyanusu;
Fille de Roi de Chine, Çin Kralı'nın Kızı;
Bel Oiseau bleu, Güzel Mavi Kuş;
Il pleut des baisers, Öpücükler Yağıyor.

Masal anlatıcıları daha keyifli isimler bulamazlardı.
Salonlarda öyle bir doğu kokusu vardı ki, adeta

deve
sürülerinin geçişi odanın içinden duyulacak gibiydi.
Burunları tatlı kokulara alışmış olan o çağın kimi insanlarına, Chanel No. 5, modern bir bulaşık suyu gibi kokmuş olmalı.

Bu ad, cesur sadeliği içinde bir avangarttı ve Gucci Nr. 3'den Azzaro 9'a dek parfüm kuşaklarına örnek oldu.
Coco, La Pure, parfümün şişesinin bir elmas gibi

duru olmasını kararlaştırmıştı. Bunun iyi bir düşünce olduğu, daha sonra, şişenin 1959 yılında New York'tki Museum of Modern Art'a
(Modern Sanatlar Müzesi'ne) alınmasıyla bir kez daha kanıtlanmış oldu.
Bu olay, bir kullanım nesnesine, bir sanat yapıtı olarak, gecikmiş bir saygı gösterisiydi.