Dünyanın sonu geldiyse, biz de ilk insanlar oluruz.
"Aklı bir karış havada bir boşluğum ben! Beyaz bir boşluk."
“Biz bu savaşı kazanamayacağız kardeşim...”
Bazen insanın ruhunda sökükler oluşur...
Birisini ne kadar derin bir tutkuyla seversek, buna denk bir ızdırap çekmemiz nedendir acaba?
Oğlumuzun işlediği korkunç günahtan sonra insan içine çıkamaz hale gelmiştik.
İnsan bir türlü yatıştıramıyor hislerini, şu gönlümün derinliklerinde bir sızı var hala.
Ancak birinin gizlerini ortaya çıkarmak o kişiyi incitmek değil midir doğal olarak?
İnsanın Tanrı'yla konuşacak zamanının olmaması çok kötüdür.
