Unutmayın: gülebildiğimiz sürece ayakta durabiliriz !
Mutluluk, -ya da bizim mutluluk dediğimiz- insanın kendini tanımasıdır.
Tek gerçek yaşadığımız gündür, ama inanmayız, boşlarız. İnsanlığa yararlı oluyoruz diye bir de yalan uydurmuşuz! Her dakkamız,
bütün davranışlarımız yalan dolan ..
Bedenimiz saydırmak istiyor kendini, kımıldamak, gerinmek daha var olduğuna inanmak için aklın alamıyacağı işlere kalkışıyor, hem de hiç umulmadık zamanlarda ! 'Otur oturduğun yerde' diyorum, ' ben yaptım artık bilançomu, işim tamam' kim dinler ? kıpırdıyor, direniyor, varım diyor ve kendi başına buyruk ölümsüzlüğü istiyor. Ne gülünç bir güvenmiştik !
