Ne olduklarını tam olarak kavradığımız sürece, görünüşlerle ilgili hiçbir sorun yoktur. (Bu düşünce her zaman Nietzshe'nin yapıtında temel bir motif olacaktır.)
Ne var ki Nietzsche, müziğin olmayışı yüzünden Shakespeare'i tam eğitimli bir tragedya yazarı olarak göremeyecektir.
Dinleyin beni! Çünkü ben böyle böyleyim. Her şeyden önce, olmadığım şeyle karıştırmayın beni!
Şimdi serpilip gelişen bir Nietzsche endüstrisi var ve neredeyse kesin bir biçimde, böyle tamamen farklı düşünce ve karşıt-düşünce okulu için onun sahip olduğu çekicilik yüzünden, her yıl diğer kimi düşünürler hakkında yayınlanan kitaplardan daha çoğu onun hakkında yayınlanmaktadır.
Nietzche, her ne pahasına olursa olsun,her şeyin bir eylem sorunu değil de tartışma sorunu yapıldığı bilgi dünyasıyla bir ilişiğinin olmasını istemiyordu.
Onun düşünceleri çoğunlukla belirli bir düzene sahip değildir. Bu, onun düşüncelerine göz atmanın, diğer filozofların düşüncelerine göz atmaktan daha kolay olacağı ve onun sık sık dile getirilen sistem düşmanlığının ancak sağlam bir bilinçle yapılabileceği anlamına gelir.
Doğal üslupçu olduğundan, onun karalamaları birçok filozofun bitmiş ürününden çok daha fazla okuma zevki verir.
"Nietzche" hayret edilecek ölçüde birbirinden farklı görüşleri olan birçok kişinin, onun adını kullanarak kendilerini haklı çıkarmaya çalıştıkları figürdür.
Nietzsche yüzyılın ilk yıllarında yaygın ve çok yanlış
olarak İngilizceye ya da tuhaf bir biçimde ona benzeyen bir dile
çevrilmiştir. Böylesi bir dil kullanımının önde gelen tüm tuhaflıkları nedeniyle -ya da kısmen bu nedenle- Nietzsche’nin yapıtlarının çevirisi neredeyse elli yıl boyunca böyle kalmıştır.
Kimileri "gerçek" Nietzsche’nin, yayınlanmış yapıtlarında gizli kalmış birtakım şeylerin işlenmiş -oldukça iyi işlenmiş- biçimi olan yayınlanmamış notlarda kendini gösterdiği görüşünü bile savundular. Bu saçma tutum, ancak Nietzsche’den yola çıkarak ve aynı zamanda Nietzsche'yi eleştirerek kendi felsefesini pazarlayabilecek olan Heidegger tarafından savunuldu.
“Nietzsche" hayret edilecek ölçüde birbirinden farklı görüşleri olan birçok kişinin, onun adını kullanarak kendilerini haklı çıkarmaya çalıştıkları figürdür.
