Kendi gücünü ve bu gücün sınırlarını tanımak; utanmadan ve böbürlenmeden yaşayabilmek, öğrenme heyecanını asla yitirmeden; hak ettiğinden fazlasını talep etmemek ama hak ettikleri uğruna mücadele edebilecek cesareti her koşulda bulabilmek sonraki kuşakların unuttuğu erdemlerdi.
On üç yaşındayken kırk sekiz yaş ölünebilecek kadar çok, ölüm bilinemeyecek kadar uzak.
İşte bu gün. İyice güzel olabilecek bir gün, güzel olamadan başlıyor.
Çocuğun kirpikli çocuk gözleri vardı. Yemek yediği iskemlenin üstünden inip kediye gitti. Kedi sobanın yanında kedileşip duruyordu...
Acı çeken bir yandan seyreder kendisini, kendisini acısına yakıştırmaya çabalar. Kimse sevmez acısına su katılmasını, hele zorlukları ortadan kaldırmayacak yardımlar, bu yardımlar düşmandan geliyorsa üstelik, nefret uyandırırlar. Kim, düşmanının, sadece kendisini rahatlatmasına yarayan yardımlarını sever ki?
Öz sizlerin dışında ama, biçimlerinizi yenileyin.
Gece son haberler dinlenmiştir. Ne denli istemeseler de istenir. Altı aya yakındır bekleniyor. Beklenildiği için istenir. Üşütmeyen bir serinlikte gidebileceğin kadar yürü. Hiç saymadan adımlarını. Hiç köşe yapmadan. Aynı köşeden on iki kez geçmeden. Bu, aklına konulmuş olmasın bir kez. İstenir. Neden istenmesin?
