Şimdi her şey bir zamansızlık vehminde birbirine karışıyor.
Olabildiğince az zamanda uzun yol; olabildiğince az zamanda daha çok enformasyon; daha çok üretim. İnsanoğlu hiç bu kadar hızlı değildi, ama hiç bu kadar zamansızlık da çekmedi.
Bütün kopuşlar gibi içinizde bir hüzün yeşertiyor.
Zamanla zamansızlık arasında bir durum bu.
Ölüme yapışık.
Adımım toprağa değdiği andan itibaren artık o şehre aitimdir...
Kimse okumuyor, yazmıyor; çünkü zamanları yok bu zamansızlık kasırgasında.
Hayat küçük bir noktaydı; anlatılmaya degmezdi. Ölümse sonsuz bir sükunet; zamansızlık alemiydi." Ölmeden Ölmek" sonsuz sükuneti nokta kadar hayata sığdırabilmekti.
Sanki yer ile gök arasında bi yerlere özlemle, direnerek asılmışlar. Caddede yürüyen, vitrinlere bakan, koşar adım ilerleyen, kaldırımlarda "bul karayı, al parayı" oynayan insanlar... Bana sorarsanız Berlin insanının ruhu da bulutlar gibi, zaman ile zamansızlık arasında asılmış, direniyor.
